جهانگیر حیدری

رشد شهرنشینی و توسعه افقی شهرها در دهه های اخیر موجب گسترش بیرویه شهری و از بین رفتن منابع محیطی شده و در عین حال به مرور مناطق داخلی شهرها به خصوص بافت قدیم فرسودهتر و خالی از سکنه میشود. بافت فرسوده شهری که گاه با عنوان " بافت های مسأله دار" نیز از آن ها یاد می شود، بافت هایی هستند که کاهش ارزش های محیط زیست در آن ها مشهود است و این خود سبب نزول ارزش های سکونتی را فراهم آورده است. مشارکت های مردمی، شرط اصلی تحقق نوسازی است، اما با توجه به توزیع نا برابر فرصت ها که ویژگی های زمینه شناختی و نرخ تورم تآثیرات آن را تشدید می کند، شانس چندانی برای جذب مشارکت و هدایت سرمایه جهت نوسازی بافت فرسوده باقی نمی گذارد. در انجام این مطالعه از دو روش اسنادی و پیمایشی استفاده شده است. در روش اسنادی ابعاد نظری موضوع مورد مطالعه تدوین شده و در روش پیمایشی با استفاده از طراحی و تکمیل پرسشنامه و مصاحبه به جمع آوری داده ها پرداخته ایم. همچنین جهت تحلیل داده ها و اطلاعات از نرم افزارهای spss و Excel استفاده کرده ایم. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد بین وضعیت اقتصادی– اجتماعی ساکنین از قبیل درآمد، اشتغال، سطح سواد، سابقه سکونت در محل و نوع مالکیت واحد مسکونی با میزان مشارکت آنها در نوسازی و بهسازی بافت رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین مطالعات بیشتر نشان می دهد میزان مشارکت در بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهر بوشهر نامناسب و پایین تر از حد میانگین می باشد.