لیلا کرمی

امروزه بهدلیل اثرات مضر مواد شیمیایی بر سلامت انسان و محیط زیست استفاده از این مواد با محدودیتهایی روبرو است. از اینرو یافتن مواد سالم برای استفاده در تکنولوژی پس از برداشت میوهها و سبزیها ضروری به نظر میسد. بهتازگی استفاده از ترکیبات سازگار با طبیعت و انسان در تولید و نگهداری محصولات کشاورزی در نظر گرفته شده است. در همین راستا، پژوهشی به منظور بررسی بر کیفیت پس از برداشت لیموشیرین به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً )PAW( اثر نانوسیلیس و آب فعال شده با پلاسما تصادفی با 3 تکرار در سال 1399 در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه خلیج فارس بوشهر اجرا گردید. 0 گرم در لیتر(، آب فعال شده با پلاسما ) 600 میکرومولار( و شاهد )آب مقطر( بود. صفات مورد بررسی در / تیمارها شامل نانو سیلیس ) 4 85 درصد - ابتدا قبل از انبارداری اندازهگیری شدند و سپس به مدت 40 روز در انبار با دمای 12 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 90 نگهداری و پس از 20 روز انبارداری بهصورت 10 روز یکبار نمونهبرداری از صفات مورد نظر صورت گرفت. صفاتی از قبیل درصد کاهش اندازهگیری گردید. براساس نتایج با گذشت زمان در )TSS( و مواد جامد محلول کل )TA( وزن، ویتامین ث، اسید کل قابل تیتراسیون طی انبارداری میوه لیموشیرین، درصد کاهش وزن و مواد جامد محلول کل افزایش و در مقابل اسیدیته قابل تیتراسیون و میزان اسید ،)4/ 3 و 14 / و نانوسیلیس در روز بیستم نگهداری ) 23 PAW آسکوربیک کاهش یافت. کمترین درصد کاهش وزن مربوط به تیمار 600 8( و همچنین / 7 و 33 / 7(، تیمار نانوسیلیس در روز سیام و چهلم انبارداری ) 95 / نیز مربوط به تیمارهای قبل از انبارداری ) 9 TSS کمترین 11 (، تیمار نانوسیلیس / 7( بود. بیشترین ویتامین ث لیمو شیرین مربوط به قبل از انبارداری ) 9 / در روز بیستم نگهداری ) 97 PAW600 11 ( بود. هرچند که مؤثرترین تیمار، کاربرد / 11 و 58 / در روز بیستم و سیام انبارمانی ) 27 PAW 11 ( و تیمار 600 / در روز بیستم ) 37 0/4 گرم در لیتر نانوسیلیس بود اما به نظر میرسد که با توجه به بررسی صفات کمی و کیفی، کاربرد پس از برداشت هر دو تیمار نانوسیلیس و آب فعالشده با پلاسما میتواند موجب بهبود کیفیت پس از برداشت لیمو شیرین گردد.