ملک حسین شهریاری

درصد قابل توجهی از زمین های تحت آبیاری جهان در مناطق خشک و نیمه خشک دنیا واقع شده است که در این مناطق،غالب خاک ها حاوی مقدار زیادی نمک است. آبیاری این اراضی باعث انتقال نمک به ناحیه رشد ریشه شده و در نتیجه باعث افزایش فشار اسمزی و کاهش جذب عناصر غذایی گیاه و کاهش محصول می شود . تحقیق حاضر با هدف تحلیل تغییرات مکانی شوری خاک دراراضی قروه دراستان کردستان و با وسعت 6000 هکتار انجام شده است تعداد150 نمونه خاک از عمق 0 تا 90 سانتی‏متری برداشت و همزمان طول و عرض جغرافیایی نمونه ها با استفاده از GPS ثبت گردید برای برآورد شوری از روش‏های کریجینگ و IDW ودرمحیط GSو GIS استفاده شد برای ارزیابی روش‏ها از روش ارزیابی متقاطع باکمک دوپارامتر آماری MAE و RMSE استفاده شده است نتایج نشان داد که در عمق 0 تا 30 سانتیمتر و 60 تا 90 سانتی متر بهترین مدل برای آنالیز واریوگرام، مدل گوسی و در عمق 30 تا 60 سانتی متر مدل کروی می‏باشد و در عمق 0 تا 30 سانتیمتر و 60 تا 90 سانتی متر روش IDW دارای دقت بیشتری نسبت به روش کریجینگ و در عمق 30 تا 60 سانتی متر روش کریجینگ دارای دقت بیشتری نسبت به روش IDW در برآورد نقاط با مختصات معلوم و تهیه نقشه شوری خاک منطقه مورد مطالعه می‏باشد.