ملک حسین شهریاری

به منظور بررسی تأثیر مقادیر مختلف نیتروژن و روی بر عملکرد و کیفیت خرما (Phoenix dactylifera) رقم کبکاب، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و 12 تیمار در باغ پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه خلیج فارس بوشهر در دو سال 1392 و 1393 به مرحله اجرا درآمد. تیمارها شامل نیتروژن از منبع کودی اوره در چهار سطح صفر، 350، 750 و 1000 گرم و روی از منبع کودی سولفات روی در سه سطح صفر، 5 و 10 گرم در لیتر، به صورت تزریق به تنه، برای هر درخت در نظر گرفته شد. صفات مورد اندازه گیری شامل عملکرد، درصد تشکیل میوه، تعداد میوه در هر خوشه، میزان مواد جامد محلول و مقدار قند احیا بودند. نتایج نشان داد که اثر عنصر نیتروژن در همه ی صفات مورد مطالعه معنی دار شد و مصرف 750 گرم نیتروژن به ازاء هر درخت، با میانگین 31/47 کیلوگرم خرما بالاترین عملکرد را نسبت به تیمارهای دیگر نیتروژن نشان داد. همچنین اثر عنصر روی بر عملکرد، درصد تشکیل میوه، تعداد میوه در هر خوشه، وزن تر میوه و میزان مواد جامد محلول معنی دار شد ولی اثر این عنصر برای مقدار قند احیا و وزن خشک میوه معنی دار نگردید. مصرف 10 گرم در لیتر روی برای هر درخت با میانگین 18/46 کیلوگرم خرما بالاترین عملکرد را در بین تیمارهای حاوی روی نشان داد. طبق نتایج اثر متقابل نیتروژن و روی نیز برای همه ی صفات مورد مطالعه معنی دار بود و تیمار ترکیب 750 گرم نیتروژن و 10 گرم در لیتر روی به ازاء هر درخت، بیشترین مقدار عملکرد به میزان 55/54 کیلوگرم را نشان داد. تیمار شاهد، دارای کمترین مقدار عملکرد بوده و اختلاف 48 درصدی با تیمار برتر نشان داد. در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از مقادیر متناسب کودهای حاوی نیتروژن و روی می تواند در بهبود کیفیت و افزایش عملکرد خرما در شرایط مشابه این تحقیق مؤثر باشد.