مهناز جوکار

زمینه: اختلال بدریخت انگاری بدن اختلالی است که مهم ترین تظاهر آن اشتغال ذهنی مفرط به وجود نقصی خیالی یا بزرگ نمایی شده در ظاهر است. هدف: پژوهش حاضر با هدف همه گیرشناسی اختلال بدریخت انگاری بدن در بین نوجوانان و تعیین رابطه آن با کارکردهای شناختی انجام شده است. روش‏شناسی: حجم نمونه جهت شیوع شناسی 500 نفر بود که در محدوده سنی 18-13 سال قرار داشتند و به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. در این بین با استفاده از پرسشنامه بدریخت انگاری بدن 50 فرد دارای اختلال ( 32/5=? ، 89/5=?) و 50 فرد به عنوان گروه مقایسه ( 13/1=? ، 10/16=?) جهت مقایسه ی کارکردهای اجرایی انتخاب شدند. به منظور سنجش تغییر آمایه از نرم افزار ویسکانسین، سنجش بازداری استروپ، حل مسئله برج لندن و جست و جوی دیداری – فضایی از آزمون TMT استفاده شد. روش پژوهش حاضر جهت بررسی همه گیر شناسی زمینه یابی از نوع مقطعی است. همچنین از روش علی- مقایسه ای جهت مقایسه ی کارکردهای شناختی استفاده شده است. یافته‏ها: نتایج بدست آمده از تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد بین دو گروه بیماران دارای اختلال بدریخت انگاری بدن و افراد سالم از نظر تغییر آمایه، بازداری، جست و جوی دیداری فضایی (توجه) تفاوت معنی داری وجود دارد، اما در حل مسئله این تفاوت به چشم نمی خورد. نتیجه‏گیری: این تحقیق نشان داد که کارکردهای اجرایی افراد دارای اختلال بدریخت انگاری بدن دارای نقایص قابل توجهی است.