مهناز جوکار

زمینه: بهزیستی روانی را نوعی رضایتمندی و خرسندی افراد از کیفیت زندگی است که حالتی مثبت از رفاه جسمانی، روانشناختی و اجتماعی را شامل میشود .بهزیستی روانی با بخشهای اصلی هیجانات مانند شادکامی، تفریح، خودشکوفایی، خوشبینی، ایمان، اشتیاق و رضایت از زندگی مرتبط است و تابعی از عوامل مختلف درونی و محیطی مانند تعارضات و شغل فرد است. هدف: هدف این پژوهش ارائه الگوی پیشبینی بهزیستی روانی کارکنان دانشگاه خلیج فارس بر اساس مؤلفه های عدم تجانس انگیزه_هدف، تعارض خانواده_کار، تلاش برای ، عدم تجانس ارزش_هدف، خودناهمخوانی ، (دودلی هدف) بود. روششناسی: این پژوهش از نوع توصیفی_همبستگی بوده و از نظر هدف پژوهش کاربردی و از حیث نحوه گردآوری داده ها از دسته پژوهشهای توصیفی است. این تحقیق بر روی تعدادی از کارکنان دانشگاه خلیجفارس صورت گرفت که در جریان آن، برای بررسی فرضیهها از روش مطالعات میدانی و ابزار پرسشنامه و مقیاس استفاده شده است. یافتهها: بررسی آماره آزمون متغیرها بر اساس الگو حاکی از آن بود که بجز دودلی همهی متغیرها از نمرهی درصد را تأیید 5 بیشتر بود که معناداری فرضیه در سطح 1/96 مطلوبی برخوردار بودند. در واقع آماره آزمون آنها از میکرد. همچنین بهوسیله ضرایب مسیر متغیرها ارتباط غیرمستقیم آنها با بهزیستی روانی بررسی شد که همگی متغیرها (بجز دودلی) ارتباط غیرمستقیم با بهزیستی روانی را نشان دادند. همچنین بررسیها ارتباط مستقیم تلاش برای هدف و بهزیستی روانی را تأیید کرد. نتیجهگیری: یافتهها حاکی از آن بود که بجز دودلی همهی متغیرهای متغیر عدم تجانس ارزش_هدف، خودناهمخوانی، عدم تجانس انگیزه_هدف و تعارض کار_خانواده در قالب الگوی ارائه شده تأثیر غیرمستقیمی بر بهزیستی روانی دارند. همچنین مشخص شد که تلاش برای هدف با بهزیستی روانی ارتباط مستقیمی دارد.