مهناز جوکار

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی نمایش درمانی بر کفایت اجتماعی، تنظیم شناختی هیجان و خودباوری دانش آموزان دختر دارای اختلال یادگیری انجام شد. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث جمع کردن اطلاعات نیمه آزمایشی و طرح بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل مقطع ابتدایی دارای اختلال یادگیری ناحیه 3 شهر شیراز در سال تحصیلی 1399-1398 بودند. برای تعیین حجم نمونه ابتدا با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از بین مدارس ابتدایی ناحیه 3 شهر شیراز، یک مدرسه (مدرسه شهدای اتحادیه) به صورت تصادفی انتخاب و از بین دانش آموزان مدرسه انتخاب شده 30 نفر که نمرات کمتری در متغیرهای وابسته به دست آوردند، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند (گروه آزمایش 15 نفر/ گروه کنترل 15 نفر). ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو (2011)، پرسشنامه کفایت اجتماعی فلنر (1990)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی (2006) و پرسشنامه خودباوری (1969) بود. آموزش نمایش درمانی برای گروه آزمایش اجرا گردید، در حالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری استفاده گردید. یافته ها نشان داد که نمایش درمانی بر کفایت اجتماعی و مؤلفه های آن (مهارت اجتماعی، مهارت رفتاری، کفایت هیجانی و آمایه انگیزشی)، تنظیم شناختی هیجانی و خودباوری دانش آموزان دختر مؤثر بود (05/0>P).