مهناز جوکار

زمینه: اختلال های یادگیری، گروه ناهمگونی از کودکان را در بر می گیرد که مشکلاتی در حوزه های گوناگون همچون سلامت، بهداشت روانی، روابط بین شخصی، ادامه تحصیل، امکانات شغلی و مانند آن را به طور عمقی تحت تأثیر قرار می دهد. هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش خود ناتوان سازی، ذهن آگاهی و باورهای غیرمنطقی در تاب آوری تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری انجام شد. روش: روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی دارای اختلال بود. براین اساس تعداد 177 نفر از آنان با روش تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزارهای سنجش شامل پرسش نامه تاب آوری (کانر و دیویدسون ء 2003)، پرسش نامه خود ناتوان سازی (جونز و رودوالتء 1982)، پرسش نامه باورهای غیرمنطقی جونز (1969) و پرسش نامه ذهن آگاهی (براون و رایان، 2003) بود. برای تجزیه وتحلیل داده های به دست آمده از روش های آماری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین باورهای غیرمنطقی با تاب آوری تحصیلی ارتباط معکوسی وجود دارد و میزان تاب آوری تحصیلی دانش آموزانی که باورهای غیرمنطقی بیشتری دارند، پایین تر است. همچنین بین خود ناتوان سازی با تاب آوری تحصیلی ارتباط معکوسی وجود دارد و میزان تاب آوری تحصیلی دانش آموزانی که خود ناتوان سازی بیشتری دارند، پایین تر است و بین ذهن آگاهی با تاب آوری تحصیلی ارتباط مستقیمی وجود دارد و میزان تاب آوری تحصیلی دانش آموزانی که ذهن آگاهی بیشتری دارند، بالاتر است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش باورهای غیرمنطقی، ناتوان سازی و ذهن آگاهی با تاب آوری تحصیلی دانش آموزان ارتباط دارند؛ بنابراین با آموزش و تقویت ذهن آگاهی و انجام مداخلات مربوط باورهای غیرمنطقی، ناتوان سازی می توان تاب آوری تحصیلی دانش آموزان را افزایش داد.