مهناز جوکار

زمینه: طرحواره ها به عنوان الگوهای شناختی و هیجانی خود آسیب رسان، متشکل از خاطره ها و احساس های بدنی مرتبط با خود و دیگران هستند که بر روابط صمیمانه تاثیر می گذارند. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر طرحواره های ناسازگار اولیه بر تصویربدنی و ساختار رابطه با میانجی گری سبک های دفاعی در دانشجویان پسر بود. روش‏شناسی: پژوهش حاضر همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان پسر که در سال تحصیلی 1401-1402 در دانشگاه خلیج فارس شهرستان بوشهر مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه بعد از حذف پرسشنامه های ناقص 364 نفر تعیین شد. به منظور جمع آوری داده‎ها از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای و پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار اولیه (یانگ، 1998)، نگرانى از تصویر بدنى لیتلتون (2005)، ساختارهای رابطه فریلی (2011) و مکانیسم های دفاعی اندوز، سینگ، باند (1993) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‎ها از طریق نرم افزار spss-25 و LISREL-10 انجام گرفت. یافته‏ها: بر طبق یافته های این پژوهش، طرحواره های ناسازگار اولیه با میانجی گری سبک‎های دفاعی با نگرانی از تصویر بدنی (با ضریب 074/0)، طرحواره‎های ناسازگار اولیه با میانجی گری سبک های دفاعی با ساختار رابطه (با ضریب 019/0)، سبک های دفاعی با ساختار رابطه (با ضریب 19/0)، سبک های دفاعی با نگرانی از تصویر بدنی (با ضریب 18/0)، طرحواره ها با ساختار رابطه (با ضریب 39/0)، طرحواره‎ها با نگرانی از تصویر بدنی (با ضریب 74/0) و طرحواره ها با سبک های دفاعی (با ضریب 10/0) رابطه‎ی معنادار دارد. نتیجه‏گیری: توصیه می شود طرحواره درمانگران و روان‎شناسان بالینی جهت بهبود روابط صمیمانه، برنامه مداخله‎ پیشگیرانه ای تنظیم کنند و راهکارهای بهبود طرحواره های ناسازگار را آموزش دهند.