محمد منصوری مقدم

سازمان زنان ایران در سال 1345 به منظور بهبود جایگاه زن در جامعه تاسیس شد و تا سال 1357 و پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت خود ادامه داد. پس از تشکیل اولین شعبه این سازمان در تهران، اعضاء به فکر تاسیس شعبات در استان های دیگر کشور افتادند. یکی از این استان ها هرمزگان بود که سازمان زنان در سال 1346 ابتدا در بندرعباس و سپس شعبه هایی از آن در شهرستان های بندرلنگه، میناب، حاجی آباد و جاسک تاسیس گردید. همچنین این سازمان در پی تاسیس شعبه هایی در شهرستان های خمیر، کنگ، بستک، رودان و هرمز نیز بود که با پیروزی انقلاب اسلامی این امر میسر نشد. این پژوهش در پی بررسی و تبیین چگونگی شکل گیری سازمان زنان، فعالیت ها و عملکرد این سازمان در استان هرمزگان و پیامدهای حاصل از آن می باشد. سوالات اصلی پژوهش به این صورت است که هدف از تشکیل سازمان زنان هرمزگان چه بوده است و فعالیت هایی که این سازمان انجام میداده است بیشتر در چه حوزه هایی انجام میگرفته و اینکه سازمان زنان هرمزگان چه اقداماتی در جهت رشد خود آگاهی و ارتقاء جایگاه زنان در این منطقه ارائه نموده است. تا کنون پژوهش مستقلی در رابطه با سازمان زنان هرمزگان انجام نشده است که این امر بر ضرورت انجام پژوهش میافزاید؛ این پژوهش بر آنست تا با روشی توصیفی - تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه ای و با تأکید بر اسناد و نشریات و نیز تاریخ شفاهی به بررسی عملکرد سازمان زنان هرمزگان در فاصله سال های 1346-1357 بپردازد. یافته اصلی پژوهش حاضر این است که سازمان زنان هرمزگان با تشکیل کمیسیون ها و کارگروه های مختلف در زمینه فعالیت های آموزشی، حقوقی و بهداشتی سعی در ارتقای موقعیت اجتماعی و گسترش آگاهی زنان داشته است. اما نگاه نه چندان جدی حکومت پهلوی به حقوق زنان باعث شد تا عملکرد این سازمان در هرمزگان نیز همانند سایر مناطق کشور مصروف امور سطحی و نیمه تمام گردد و در نهایت با پیوستن به حزب رستاخیز به یک سازمان دولتی و وابسته به مرکز تبدیل شود.