سید نورالدین امیری

از اولین شکل جابجایی انسان پیاده روی است بشر اولیه پیش از مهار و اهلی نمودن حیوانات با گامهای خود سعی به تسخیر طبیعت و برآوردن نیازهای اولیه خود را برظرف می نمود. پیاده رو ی قدیمی ترین و اصلی ترین شکل جابجایی انسان در طول تاریخ است. تا پیش از پیدایش خودرو، سفرهای شهری براساس سهولت دسترسی و راحتی عابر پیاده استوار بوده است، اما به تدریج با رشد شهرنشینی، گسترش شهرها و اختراع اتومبیل و رواج حرکت آن در فضاهای شهری، موجب از دست رفتن جایگاه و کاهش سهم سفر پیاده گردیده است و وابستگی بیش ازحد به آن باعث مشکلات متعدد زیست محیطی همچون ترافیک، شلو غی و ازدحام وسایل نقلیه و عابران پیاده و تداخل آن ها با هم و عرض کم معابر و پیاده روها و ... در شهرها خصوصا بخش های مرکزی و تجاری شده است. در دوران معاصر، برای بازگرداندن کیفیت های شهری به شهروندان و بازپس گرفتن استیلای شهر از اتومبیل و اعطای آن به صاحبان اصلی آن ها )یعنی شهروندان(، جنبش ها ی زیادی ظهور یافته است. در این پژوهش با استفاده از روشهای مطالعات کتابخانه ای نظریات و دی دگاههای مرتبط با پیاده روی بررسی می شود، بویژه در فضاهایی که درصد قابل توجهی از فعالیت های تجاری را در بر دارد مورد مطالعه قرارگرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که قابلیت پی اده مداری در پیاده راه نسبتا خوب ارزیابی شده است که با راهکارهایی می توان به ارتقاء پیاده مداری باعث سرزندگی و شادابی و امنیت در فضاهای شهری بود و همچنین شاهد کاهش کمبود خدمات و کاربری های شهری باشیم.