سید نورالدین امیری

زمینه و هذف: حمل ونقل شهری به دلیل تأثیرپذیری از سایر بخش ها و تأثیرگذاری بر مدیریت شهری، شامل کنشگران و ذینفعان متعدد است. این امر منجر به مشکلاتی مانند دوباره کاری و موازی کاری در تصمیم گیری ها می شود.از این رو پژوهش حاضر به شناسایی موانع مشارکت یکپارچه میان کنشگران کلیدی مدیریت حمل ونقل بوشهر پرداخته است. روش: این پژوهش از نظر هدف بیرونی، پژوهشی کاربردی است و از نظر رویکرد در زمره روش های آمیخته قرار دارد. در بخش اول پژوهش که هدف شناسایی مهمترین کنشگران حوزه مدیریت حمل ونقل شهری و طبقه بندی کنشگران است، از روش کمی (ماتریس قدرت–منفعت) استفاده شده است. در بخش دوم پژوهش که هدف شناسایی موانع تحقق مشارک یکپارچه شبکه روابط میان کنشگران است، از روش کیفی تحلیل مضمونی استفاده شده. جامعه اماری پژوهش شامل پژوهشگران و مدیران شهری سازمان ها و ادارات مرتبط با مدیریت حمل و نقل شهر بوشهر می باشد که در بخش شناسایی موانع کنشگران مجموعا با 23 نفر از کارکنان کنشگران مصاحبه انجام شده است. و در نهایت بر اساس طوفان فکری و رویکرد رفت و برگشتی راهبرهای اجرایی ارائه شده است. یافته ها: بر اساس تحلیل ماتریس منفعت-قدرت، 8 کنشگر کلیدی مدیریت حمل ونقل شهری شناسایی شدند. نتایج مصاحبه ها و تحلیل مضمونی، شش مضمون اصلی موانع مشارکت را مشخص کرد که شامل تفرق عملکردی، روابط نهادی، طرح های توسعه شهری، عدم شفافیت، تفرق سیاستی و کمبود منابع می باشد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد که دو مضمون تفرق عملکردی و تفرق سیاستی به عنوان دو عامل تحقق مشارکت یکپارچه می باشد که خود موجب به وجود امدن سایر مضامین فراگیر شده است.