نسیم قنبری

تحقیق حاظر به منظور بهبود مهارت نوشتاری زبان آموزان ایرانی با استفاده از اصول تحلیل گفتمان انتقادی که توسط ون دایک (2000) ارایه شده بود پرداخت. بدین منظور، 57 زبان آموز هم سطح ایرانی از طریق آزمون تافل به عنوان افراد این تحقیق انتخاب شدند. افراد انتخاب شده برای این تحقیق به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. لازم به ذکر است که گروه تجربی از 28 زبان آموزتشکیل شده بود (16 زبان آموز دختر و 12 زبان آموز پسر ). به علاوه گروه کنترل متشکل از 29 زبان آموز بود ( 17 زبان آموز دختر و 12 زبان آموز پسر ). هر دو گروه تحت آموزش مشابه ای قرار گرفتند. شایان دکر است که روشی که برای تدریس مهارت نوشتاری به گروه تجربی ارایه شد دارای تفاوتهایی بود. به عبارت دیگر، گروه تجربی استفاده به جا و مناسب از استراتژیهای نوشتاری همچون (شرح )، توضیح، تکرار، استدلال یا توصیف را طی آموزش فراگرفتند. بعد از طی ساعتها آموزش ، هر دوگروه درباره یک موضوع انشا نوشتند که با استفاده از روش امتیاز بندی کلی بررسی و بارم بندی شدند. نمرات انشاهای دو گروه از طریق تی تست مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق تفاوت معناداری را را بین عملکرد دو گروه نشان داد. به عبارت دیگر، آموزش بر پایه تحلیل گفتمان انتقادی مهارت نوشتاری زبان آموزان را به صورت معناداری بهبود بحشید. نتایج تحقیق همچنین نشان داد که تفاوت معناداری بین عملکرد زبان آموزان دختر و پسر وجود ندارد. و این بدان معنااست که جنسیت بر مهارت نوشتاری تاثیری ندارد.