نسیم قنبری

در سال های اخیر، تاکید زیادی بر ارزیابی متون نوشتاری یکپارچه شده است. آزمون های در مقیاس بزرگ، مانند آزمون زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی (تافل) و آزمون های کلاسی از ارزیابی متون یکپارچه برای سنجش توانایی نوشتاری آزمون دهندگان استفاده می کنند. مطالعه حاضر با هدف بررسی پیچیدگی، درستی و روانی در ارزشیابی متون نگارشی یکپارچه میان فراگیران انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی در حالت آنلاین در مقابل حالت سنتی انجام شد. برای این منظور، در مجموع 44 نفر از دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی زبان انگلیسی که در رشته زبان و ادبیات انگلیسی در دانشگاه خلیج فارس بوشهر تحصیل کرده بودند، در این تحقیق شرکت کردند. شرکت کنندگان برای کل ترم (16 هفته) آموزش نوشتن یکپارچه دریافت کردند. محقق در این پژوهش رویکردی نیمه تجربی را در پیش گرفت. داده ها با دادن یک متن خواندنی در مورد یک موضوع خاص در هر دو گروه آنلاین و سنتی به شرکت کنندگان و درخواست از آنها برای نوشتن یک مقاله یکپارچه با استفاده از محتوای متن منبع، جمع آوری شد. شرکت کنندگان آنلاین از سیستم مدیریت یادگیری به عنوان یک کلاس درس مجازی برای نوشتن مقاله های یکپارچه استفاده کردند و دانش آموزان در گروه حضوری این کار را در کلاس درس انجام دادند. در میان ویژگی سه گانه پیچیدگی، درستی و روانی، درستی و روانی به شاخه هایی تقسیم شدند. درستی واژگانی، صرفی و نحوی زیر مؤلفه های درستی و شمارش کلمات و شمارش جملات دو جنبه روانی مورد سنجش در این پژوهش بودند. این ویژگی سه گانه بر اساس اندازه گیری های جهانی نوشتاری ارزیابی شد و انشا های نوشتاری یکپارچه به طور کلی با استفاده از روبریک یکپارچه تافل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمون های نمونه های مستقل نشان داد که میانگین نمرات پیچیدگی، درستی واژگانی، تعداد کلمات و انشای یکپارچه در گروه آنلاین بیشتر از حالت سنتی است که نشان دهنده عملکرد بهتر گروه آنلاین از حالت سنتی است. با توجه به این ویژگی هاز سوی دیگر، گروه سنتی در مقایسه با عملکرد گروه آنلاین در صحت واژگانی و نحوی و تعداد جملات مهارت بیشتری داشتند. عمده ترین یافته های پژوهش به تفاوت معنادار بین دقت واژگانی و انشاهای یکپارچه تولید شده در دو روش اشاره داشت. این تحقیق مفاهیم و پیشنهاداتی را برای مطالعات آتی ارائه کرد.