رحیم نیکخواه

در سالهای اخیر استفاده از مواد زیستی بهعنوان ایدهای جدید در کاهش ضایعات پس از برداشت و افزایش عمر انبارمانی محصولات باغبانی در کشاورزی مدرن، مطرح میباشد. در همین راستا، آزمایشی بهمنظور بررسی تأثیر عصاره آویشن و جلبک روی کیفیت انباری میوه لیمو شیرین بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1399 انجام گرفت. فاکتورها شامل ترکیبات 30 و 40 ،20 ، 3 گرم در لیتر عصاره جلبک اسپیرولینا( و زمان انبارداری ) 0 / 0 گرم در لیتر عصاره آویشن و 75 / زیستی )شاهد، غلظت 14 روز( بود. صفات مورد بررسی در ابتدا قبل از انبارداری اندازهگیری شدند و سپس به مدت 40 روز در انبار با دمای 12 درجه سانتیگراد قرار داده و در سه مرحله زمانی به فاصله 10 روز، اطلاعات برداری انجام و ثبت شد. صفاتی از قبیل درصد کاهش وزن، ویتامین ث، اندازهگیری گردید. براساس نتایج با گذشت زمان انبارداری صفاتی از قیبل )TSS( و مواد جامد محلول )TA( اسید کل قابل تیتراسیون کاهش یافت. کمترین درصد کاهش وزن مربوط به هر سه تیمار شاهد، TA افزایش و صفات ویتامین ث و TSS درصد کاهش وزن و 6( و عصاره جلبک در روز / نیز مربوط به عصاره آویشن در روز بیستم ) 48 TSS عصاره آویشن و جلبک در روز بیستم انبارداری، کمترین 11 ( و بیشترین / 11 ( و عصاره آویشن در روز سیام ) 47 / 7( انبارداری بود. بیشترین ویتامین ث در تیمار قبل از انبارداری ) 9 / چهلم ) 65 16 ( مشاهده گردید. بهطورکلی کاربرد با توجه به نتایج بدست آمده، استفاده از عصاره / لیمو شیرین نیز در تیمار قبل از انبارداری ) 9 TA آویشن و جلبک در جهت بهبود صفات کیفی و ماندگاری میوه لیموشیرین پیشنهاد میگردد.