رحیم نیکخواه

به منظور افزایش تولید محصولات کشاورزی در واحد سطح، عملیات زراعی متعددی نظیر مصرف کودهای شیمیایی صورت میگیرد. نتیجه این فعالیت طی سالیان اخیر، کاهش میزان باروری خاک، کاهش تنوع زیستی، افت کیفیت محصولات کشاورزی، بروز مشکلات متعدد زیست محیطی و انتقال زنجیرهوار آنها به منابع غذایی انسانها و تهدید سلامت جامعه بشری است. به همین منظور، در سالهای اخیر مطالعات گستردهای در راستای بهبود و حفظ باروری خاک، بهبود کیفیت محصولات کشاورزی و حذف آلایندههای زیست محیطی انجام شده است. کاهش این مخاطرات زیست محیطی، همگام با افزایش عملکرد گیاهان زراعی، مخصوصاً در گیاهان دارویی، نیازمند بهکارگیری تکنیکهای نوین بهرهبرداری است. یکی از این تکنیکهنا، مطرح شدن مجدد استفاده از کودهای آلی و زیستی برای استفاده در کشاورزی جهت دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار و اُرگانیک میباشد. این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورها شامل بستر کشت جلبک و کود دامی به همراه عصارههای جلبک دریایی و مورینگا با استفاده از سه نوع حلال 0 و 1 گرم در لیتر( بود. بررسی نتایج نشان داد که هر دو عصاره جلبک /5 ، مختلف شامل آبی، اتانولی و ان هگزان در سه غلظت ) 0 دریایی و مورینگا، فنل کل و میزان فلاونوئید نعناع فلفلی را افزایش دادند ولی این افزایش در غلظت 1 گرم در لیتر عصاره مورینگا به مقدار بیشتری اتفاق افتاد. بستر کود جلبکی نیز نسبت به بستر کود دامی موثرتر بودند.