رحیم نیکخواه

میوه توت فرنگی به دلیل خصوصیات حسی عالی، از آن بسیار استقبال میشود اما به دلیل داشتن تنفس شدید، بافتی لطیف، میزان آب زیاد، و حساسیت زیاد به انواع پوسیدگیها، میوهای حساس و فسادپذیر بوده و طول عمر انباری کمی دارد. از سوی دیگر با توجه به محدودیتهای موجود در استفاده از ترکیبات شیمیایی نگهدارنده؛ یکی از راهکارهای مهم و جایگزین استفاده از ترکیبات طبیعی و سازگار با گیاه، طبیعت و انسان در تولید و نگهداری محصوالت است. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر پوششهای خوراکی موسیالژ و اسانس گیاهی بر افزایش عمر انبارمانی و حفظ کیفیت میوه توتفرنگی رقم پاروس در طی 12 روز انبارداری طراحی و اجرا شده است. روششناسی: اثر اسانسهای آویشن )vulgaris Thymus ،)زنیان )ammi Trachyspermum )و موسیالژ اسفرزه )ovata Plantago )و کتان )usitatissimum Linum )و ترکیب آنها با یکدیگر، جهت پوششدار نمودن میوه توت فرنگی استفاده گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامالً تصادفی در آزمایشگاه گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه خلیج فارس انجام شد. برخی خصوصیات میوه از جمله درصد پوسیدگی، سفتی بافت میوه، ویتامین ث، مواد جامد محلول کل )TSS ،)اسیدیته قابل تیتراسیون )TA ،)آنتوسیانین و pH آب میوه در زمانهای 4 ،8 و 12 روز پس از انبارداری اندازهگیری شد. برای بررسی آماری از آزمون تجزیه واریانس و مقایسه میانگین صفات از آزمون دانکن استفاده گردید. یافته ها: براساس نتایج با گذشت زمان انبارداری صفاتی از قبیل ویتامین ث، TA ،سفتی بافت و آنتوسیانین کاهش و صفات درصد پوسیدگی و pH آب میوه روندی افزایشی داشتند. کمترین درصد پوسیدگی در تیمارهای آویشن )11/0 ،)% زنیان )22/0 ،)% ترکیب کتان و زنیان )16/0 )% و همچنین ترکیب کتان و آویشن )5/0 )% مشاهده شد. در بین تیمارها ترکیب اسفرزه و زنیان به طور معنیداری نسبت به بقیه تیمارها بیشترین استحکام بافت )82/1 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع( را داشت. بیشترین TA در تیمار اسفرزه به تنهایی )77/0 میلیگرم در 100 گرم وزن تر میوه(، بیشترین آنتوسیانین در ترکیب اسفرزه و آویشن )54/2 میلیگرم در لیتر( و بیشترین ویتامین ث هم در همهی تیمارها بجز شاهد، زنیان و ترکیب کتان و آویشن حاصل شد. در بین تیمارها ترکیب کتان و آویشن )6/3 )و ترکیب اسفرزه و آویشن )09/4 )به ترتیب کمترین TSS و pH را به خود اخت