رضا روشن

در این مقاله با ورود تورم در تابع ترجیحات خانوارها در قالب مدل قیمت گذاری دارایی مصرف (CCAPM)، اقدام به برآورد میزان تاثیرگذاری توهم پولی بر مطلوبیت خانوارهای ایرانی در دوره 1400-1357 شده است. در واقع، به طور درونزا، تورم وارد کرنل قیمت گذاری تابع مطلوبیتی شده که هم به مصرف واقعی و هم به مصرف اسمی بستگی دارد که تابعی مناسب برای کارگزار با توهم جزیی پول می باشد. از این رو، از تابع ترجیحات بازگشتی ارایه شده توسط اپستین- زین و از یک تابع مطلوبیت توانی غیر بازگشتی با ریسک گریزی نسبی ثابت به گونه ای استفاده شده که متغیر رشد تورم به عنوان یک عامل ریسکی در عامل تنزیل تصادفی معادلات اولرِ استخراجی ظاهر گردد. سپس، از روش گشتاورهای تعمیم یافته و معیارهای MAE و MSE برای تخمین سیستم های معادلات و انتخاب مناسب ترین مدل استفاده شد. معیارهای مذکور، برتر بودن ترجیحات بازگشتی را تایید می کنند. نتایج پژوهش، بیانگر آن است که پارامتر توهم پولی از نظر آماری معنا دار بوده و آماره J هانسن نیز مناسب بودن ابزارها را تایید می کند. در مدل برتر، تاثیر توهم پولی بر مطلوبیت خانوارها 18 درصد می باشد. بنابراین با توجه به میزان تاثیرگذاری توهم پولی بر تابع مطلوبیت که نسبتا قابل ملاحظه است، لازمست برنامه ریزان و سیاستگذاران اقتصادی در جهت کنترل تورم و به تبعِ آن کاهش تاثیر گذاری توهم پولی بر مطلوبیت خانوارها اهتمام ورزند. همچنین در پژوهش های آتی، بر ورود متغیر تورم به عنوان یک عامل ریسکی در توابع مطلوبیت استفاده شده در مدل های قیمت گذاری دارایی ها تاکید می گردد.