رضا روشن

برکسی پوشیده نیست که بخش عظیمی از درآمد کشورهای ساحلی از اقتصاد دریاپایه می باشد که از طریق فعالیت های مختلف مانند شیلات و آبزی پروری، حمل و نقل و تجارت، فعالیت های بندری و گردشگری دریایی و ساحلی حاصل می شود. از این رو در اسنادبالادستی کشور از جمله برنامه های پنج ساله توسعه به این مهم پرداخته شده است. به گونه ای که در برنامه هفتم بر رشد اقتصادی عدالت محور با رویکرد ارتقاء بهره وری با تأکید بر اقتصاد دریامحور تاکید شده است. همچنین بر تحقق سیاست های کلی آمایش سرزمین با توجه به ظرفیت های بالفعل و بالقوه و اجرایی ساختن موارد برجسته آن با توجه ویژه بر دریا، سواحل، بنادر و آب های مرزی اشاره شده است. از طرف دیگر، یکی از ظرفیت های بالقوه اقتصاد دریامحور، گردشگری دریایی و ساحلی می باشد که نتایج این پژوهش نشان می دهد که کارشناسان پیشران های توسعه اشتغال گردشگری دریایی در استان بوشهر را وحود بنادر و اسکله های متعدد در نوارساحلی، توسعه ورزش های ساحلی، مراکز اقامتی، همجواری با کشورهای خلیج فارس، پارک ملی دریایی و جنگلی نایبند، مراکز خرید در شهرهای ساحلی، سرمایه گذاری مردم محلی در بخش گردشگری و .... می دانند.