یوسف دهقانی

زمینه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی مبتنی برکیفیت زندگی بر سازگاری زناشویی، رضایت زناشویی و تنظیم خلق سوء مصرف کنندگان مرد شهر بوشهر انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه که یک کار شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود، نمونه مورد مطالعه به روش نمونه گیری خوشه ای و از مردان مراجعه کننده به کلینک های ترک اعتیاد بوشهر انتخاب شد که از میان آنها تعداد 30 نفر به طور تصادفی، به دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزارهای اندازه گیری، پرسشنامه سازگاری زناشویی- فرم کوتاه، پرسشنامه رضایت زناشویی و مقیاس تنظیم خلق گرانسفکی بود که توسط شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل گردیدند. گروه آزمایش 8 جلسه تحت درمان مبتنی بر کیفیت زندگی به شیوه ی گروهی قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از اعمال مداخله میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ متغیر سازگاری زناشویی، رضایت زناشویی و تنظیم خلق تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0P<). میزان سازگاری زناشویی، رضایت زناشویی و تنظیم خلق در گروه آزمایش در پس آزمون به طور معنی داری بیش از گروه کنترل بود. نتیجه گیری: درمان مبتنی بر کیفیت زندگی که از ترکیب روان شناسی مثبت نگر و با رویکرد شناختی-رفتاری شکل گرفته، می تواند سازگاری زناشویی، رضایت زناشویی و تنظیم خلق افراد سوء مصرف کنندگان را افزایش دهد.