یوسف دهقانی

سابقه و هدف: اختلال طیف اوتیسم با مشکلات در زمینه عملکرد اجتماعی، ارتباطات و وجود رفتارهاا تکارار و قالبی مشخص شده است. به خاطر مشکلات فراوان این کودکان، خانواده ها و به خصوص مادران، از تان هاا و فشاارها روانی زیاد رنج می برند. هدف از پژوه حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتار بر سالامت روان و باورهاا - غیرمنطقی مادران دارا فرزند مبتلا به اوتیسم است. مواد و روشها: پژوه حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود که در آن از طرح پی آزمون پس آزمون و گروه کنتارل - استفاده شد. در ابتدا نمونها به حجم 03 نفر زن که دارا فرزندان اوتیسمی بودند، انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. در مرحله پی آزمون، پرسشنامهها سلامت روانی و باورها غیر منطقی به صورت انفراد بر رو دو گاروه آزماای 51 - نفر( و کنترل 51 نفر( اجرا شد. سپس بر رو گروه آزمای ، ده جلسه درمان به شایوه شاناختی رفتاار و هار جلساه 51 دقیقه به صورت هفتگی انجام گرفت در حالی که گروه کنترل هیچگونه آزمای یاا مداخلاها دریافات نکردناد. پاس از خاتمه جلسات مداخله درمانی پرسشنامهها مجدداً توسط گروه آزمای و کنترل تکمیل شد. یافتهها: نتایج آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که بین دو گروه در پی آزمون تفاوت معنایدار وجاود 3/3335 )00/30±53/ ندارد، اما آموزش شناختی رفتار در گاروه آزماای ، نمارات سالامت روان را افا)ای 29 p< ( و 3/3335 )552/61±93/ باورها غیرمنطقی 06 p< ( را کاه داد. استنتاج: مداخله شناختی رفتار میتواند در بهبود سالامت روان و باورهاا غیار منطقای ماادران کودکاان مباتلا باه اوتیسم موثر باشد.