یوسف دهقانی

هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر بهبود سازگاری اجتماعی، هیجانی و تحصیلی و کفایت اجتماعی دانشآموزان دچار ناتوانی یادگیری بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی، با گروه گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری کلیه دانشآموزان دختر و پسر پایه سوم تا ششم دوره ابتدایی دچار انواع ناتوانی یادگیری مرکز اختلال یادگیری آموزش و 1321 بود. از میان آنها به روش نمونهگیری در - پرورش بوشهر به تعداد 724 نفر در سال تحصیلی 24 دسترس ابتدا 178 نفر که ویژگیهای لازم را داشتند؛ فهرست و سپس 72 نفر انتخاب و در گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه سازگاری سینها و سینگ 1223 ، مقیاس کفایت اجتماعی فلنر و لیس و فیلیپس 1222 بود که در سه مرحله در هر دو گروه و برنامه آموزشی تنظیم 1 ساعته، یکبار در هفته در گروه آزمایش / هیجان آلن، مکهاگ و بارلو 2222 بود که طی 8 جلسه 0 اجرا و دادهها با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته با اندازهگیری مکرر تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان سازگاری تحصیلی ،)P= 2/220 ،F= 7/ داد؛ آموزش تنظیم هیجان بر بهبود سازگاری اجتماعی ) 218 ،F= 0/ و کفایت اجتماعی ) 713 )P= 2/231 ،F= 0/ سازگاری هیجانی ) 742 ،)P= 2/222 ،F= 0/822( دانشآموزان دچار ناتوانی یادگیری اثر داشته و این تأثیر در مرحله پیگیری دو ماهه پایدار )P= 2/210 مانده است. نتیجهگیری: از آنجا که آموزش تنظیم هیجان سبب ارتقاء تعامل فرد با همسالها، افزایش آگاهی، پذیرش و ابراز هیجانهای او میشود؛ میتوان از آن بهعنوان روش مداخلهای مؤثری برای بهبود سازگاری اجتماعی، هیجانی و تحصیلی و کفایت اجتماعی دانشآموزان دچار انواع ناتوانی یادگیری و نیز دچار ناتوانیهای مشابه استفاده کرد.