یوسف دهقانی

هدف: اختلال نارسایی توجه همراه با بیش فعالی یک اختلال عصبی رشدی است و از شایع ترین اختلالات دوران کودکی است که توجه روانشناسان، روان پزشکی و متخصصان بالینی را به خود جلب کرده است. بر این اساس این پژوهش با هدف مقایسه ناگویی خلقی در کودکان با و بدون اختلال نقص توجه/ بیش فعالی صورت گرفت. روش: روش پژوهش علی مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و عادی شهر اصفهان بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در ابتدا، پرسشنامه کانرز والد، معلم و پرسشنامه سلامت عمومی برای هریک از کودکان تکمیل گردید. در مرحله دوم 120 نفر از کودکانی که در کرانه بالاتری قرار داشتند (یعنی افرادی که بالاترین نمره را در پرسشنامه کانرز کسب کرده بودند) به مصاحبه بالینی دعوت شدند، برای تشخیص اختلال نقص توجه/ بیش فعالی؛ مصاحبه تشخیصی توسط روانپزشک انجام شد. از بین افراد دعوت شده به مصاحبه 20 نفر بر اساس تشخیص روانپزشک کنار گذاشته شدند. در نهایت دو گروه 100 نفره (100 نفر بیمار و 100 نفر عادی) با استفاده از مقیاس ناگویی خلقی تورنتو مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که نمرات کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در مولفه های ناگویی خلقی: ناتوانی در شناسایی احساسات، ناتوانی در توصیف احساسات و سبک تفکر برون مدار به صورت معناداری بیشتر از کودکان عادی بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که کودکان با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی دارای برخی از ویژگی های ناگویی خلقی هستند و در پاسخ های هیجانی دچار نارسایی هستند. بنابراین توجه به مسائل هیجانی افراد با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی بیش از پیش حائز اهمیت است.