سید یعقوب حسینی

پژوهشگران متعددی بر این باورند که تعهد به برنامه های استراتژیک، یکی از عوامل مؤثر در اجرای استراتژی ها می باشد. نتایج مطالعه پیمان فر(1390) در بررسی موانع پیش روی پیاده سازی استراتژی های نظام ورزش کشور نشان می دهد عدم تعهد مدیران به استراتژی ها مهمترین مانع می باشد. لذا با توجه به اهمیت این مقوله در تدوین و اجرای برنامه های استراتژیک در نظام ورزش کشور این پژوهش به روش Q به واکاوی ذهنیت 20 نفر از مدیران عالی ورزش ایران در مورد چرایی عدم تعهد مدیران به این برنامه ها پرداخته است. یافته های پژوهش که به روش ماتریس همبستگی و تحلیل عاملی بدست آمد حاکی از آن است که 4 نوع تفکر و ذهنیت غالب در عدم تعهد مدیران به برنامه های استراتژیک وجود دارد. که غالب ترین آن در این پژوهش ذهنیت مدیران شایسته محور نامیده شد. از دیگر الگوهای شناسایی شده در این مطالعه را می توان به الگوی راهبرد محور، چشم انداز محور و محیط محور اشاره نمود. از آنجا که هریک از این الگو ها برگرفته از ذهنیت ها و گویه های مرتبط با خود می باشد می توان امید داشت با بهره گیری مناسب از آن، تعهد بیشتر مدیران ورزشی به برنامه های استراتژیک را شاهد بود.