Reza Mansoori

در اين پژوهش به كمك تلفيقي از بررسي هاي ژئودتيك و لرزه اي در سامانه هاي دگرريختي تصويري بهتر از كمربند چين خورده رانده زاگرس به عنوان يك پهنه در حال تكامل ارائه شده است. در زاگرس بخشي از كل انرژي ناشي از همگرايي مايل صفحه عربي-اوراسيا در زمين لرزه ها آزاد مي شود، بخشي از آن به صورت پتاسيل در گسل ها ذخيره شده و بخشي از آن نيز به صورت دگرشكلي هاي داخلي و خزش مصرف مي شود. برآورد نرخ گشتاور روش نويني است كه به بررسي نرخ فعاليت هاي زمين ساختي در مناطق مختلف مي پردازد. نرخ گشتاور ژئودتيك بر اساس اطلاعات به دست آمده از شبكهGPS و نرخ گشتاور لرزه اي بر اساس زمين لرزه هاي تاريخي و دستگاهي برآورد شده است. در كل زاگرس بيشترين نرخ گشتاور محاسبه شده مربوط به نرخ گشتاور ژئودتيك تقريبا معادل با Nm/yr 1019 × 441/7 مي باشد. نرخ گشتاور لرزه اي زاگرس حدودا Nm/yr 1018 × 438/3 تخمين زده شده است. نسبت نرخ گشتاور لرزه اي به ژئودتيك در كل منطقه زاگرس معادل 0429/0 مي باشد، كه نشان مي دهد تغييرشكل بي لرزه در كل منطقه زاگرس غالب است و نقش بيشتري نسبت به تغييرشكل لرزه اي دارد. اين موضوع احتمالا مربوط به تاثير لايه هاي شكل پذير زيرين هرمز و ساير سطوح جدايش مياني، مي باشد. با مقايسه نرخ گشتاورهاي لرزه اي و ژئودتيك در بخش هاي مختلف زاگرس و آزاد شدن مقدار بيشتر انرژي لرزه‎اي در شمال و شمال باختر، به نظر مي رسد خطرناك ترين بخش پهنه زاگرس از لحاظ پتانسيل لرزه خيزي، جنوب و جنوب خاور ‎يعني بخش هاي فارس و بندرعباس و بخش هايي از زيرپهنه خوزستان باشد. مقايسه نتايج به دست آمده از هر روش با روش هاي ديگر، مي تواند ديدگاهي نو در لرزه-زمين ساخت زاگرس به عنوان يك پهنه دگرشكلي در حال تكامل، ايجاد نمايد.