ابراهیم رجب پور

زمینه: در دنیای امروز که سازمان ها با تغییرات سریع، رقابت شدید و پیچیدگی های محیطی روبه رو هستند، داشتن کارکنانی با عملکرد بالا یکی از مهم ترین عوامل موفقیت سازمان ها به شمار می رود. عملکرد شغلی دیگر فقط به مهارت های فنی وابسته نیست، بلکه به ویژگی های شخصیتی افراد، توانایی یادگیری و نوع نگاه آن ها به مسائل نیز بستگی دارد. ویژگی های شخصیتی می توانند نقش تعیین کننده ای در نحوه ادراک، تصمیم گیری و تعامل افراد با محیط کاری داشته باشد. همچنین یادگیری استراتژیک به عنوان فرآیندی پویا و هدفمند، به کارکنان کمک می کند تا اهداف بلندمدت سازمان را بهتر درک کرده و فعالیت های خود را با آن هماهنگ کنند. در این میان، تفکر استراتژیک به عنوان یک سازه میانجی، می تواند پیوندی مؤثر میان ویژگی های فردی و قابلیت های یادگیری با عملکرد شغلی برقرار سازد. پژوهش حاضر با تمرکز بر شرکت پالایش گاز سرخون و قشم، به بررسی تأثیر یادگیری استراتژیک و ویژگی های شخصیتی بر عملکرد شغلی کارکنان می پردازد و نقش میانجی تفکر استراتژیک را در این روابط تحلیل می کند. هدف: هدف اصلی این پژوهش، سنجش تأثیر یادگیری استراتژیک و ویژگی های شخصیتی بر عملکرد شغلی با میانجی گری تفکر استراتژیک در میان کارکنان شرکت پالایش گاز سرخون و قشم می باشد. روش‏شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف، در زمره تحقیقات کاربردی قرار دارد و از حیث ماهیت و روش گردآوری داده ها، میدانی و کمی است. از نظر استراتژی، توصیفی-پیمایشی با رویکرد قیاسی و مبتنی بر فلسفه اثبات گرایی است. جامعه آماری شامل 247 نفر از کارکنان شرکت پالایش گاز سرخون و قشم بوده که با روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 164 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای با مقیاس لیکرت پنج درجه ای بوده که روایی آن با شاخص های میانگین واریانس استخراج شده، روایی همگرا و واگرا و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ بررسی شده است. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزارهای 26SPSS و 4 Smart PLS تحلیل شده اند. یافته‏ها: نتایج حاکی از آن است که یادگیری استراتژیک و ویژگی های شخصیتی کارکنان هر دو تأثیر مثبت و معناداری بر تفکر استراتژیک و عملکرد شغلی دارند. همچنین، تفکر استراتژیک نیز به طور مستقیم بر عملکرد شغلی کارکنان اثرگذار است. نقش میانجی تفکر استراتژیک در رابطه