ابراهیم ستوده

راهبرد های غذادهی مانند رشد جبرانی و محدودیت پروتئین برای بهینه سازی رشد و کارایی خوراک در گونه های آبزی به کار گرفته شده اند. در این مطالعه اثرات محدودیت پروتئین (از یک تا چهار هفته تغذیه با پروتئین P35 رژیم غذایی) و یک هفته گرسنگی بر رشد، ترکیب بدن، شاخص های همولنف، آنزیم های گوارشی، سیستم ایمنی و آنتی اکسیدانی و بیان نسبی ژن در میگوی پا سفید (Litopenaeus vannamei) (03/0 ± 3/0 گرم) مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها در یک هفته از هشت هفته گرسنگی را تجربه کردند. یک گروه شاهد در تمام دوره با جیره با P40 و یک گروه با جیره P35 پروتئین به عنوان شاهد منفی بدون قطع غذادهی تغذیه شدند. گروه های دیگر عبارت بودند از تیمار3P40 (سه هفته پروتئین 40%، قطع غذادهی، هفته پنجم پروتئین 35%)، تیمار ) 4P40سه هفته پروتئین 40%، قطع غذادهی، 35 % و هفته آخر پروتئین 40 %)، تیمار 5P40 (سه هفته پروتئین 40% غذادهی، قطع غذادهی، دو هفته پروتئین 35% و دو هفته پایانی پروتئین 40%)، تیمار 6P40 (سه هفته پروتئین 40%، قطع غذادهی، هفته پنجم پروتئین %35 و سه هفته با پروتئین 40%)، تیمار 7P40(سه هفته پروتئین 40%، سپس قطع غذادهی و در چهار هفته با پروتئین 40%)، تیمار 35%: در تمام هشت هفته آزمایش میگو ها با غذایی که حاوی پروتئین 35% بود تغذیه شد. نتایج نشان داد افزایش وزن گروه های شاهد (22/10 گرم)، 7P40 (37/9 گرم) و 6P40 (27/9 گرم) تفاوت معنی داری وجود ندارد. راندمان خوراک در گروه P35 به طور معنی داری کمتر از شاهد بود. تیمارهای 5P40، 4P40، 3P40 و 8P35 در مقایسه با گروه شاهد، دارای پروتئین و چربی کمتری در لاشه، فعالیت آنزیم پروتئاز، پروتئین کل و کلسترول همولنف بودند. سیستم ایمنی و آنتی اکسیدانی با اعمال محدودیت گرسنگی و پروتئین به طور همزمان سرکوب شد به طوری که اسید فسفاتاز، لیزوزیم، سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و ژن لیزوزیم در تیمارهای 4P40، 3P40 و P35 پروتئین کمتر بود و همچنین سطح آنزیم آلانین آمینوترانسفراز بالاتر از گروه شاهد بود. در مجموع، بیشتر شاخص های اندازه گیری شده نشان می دهند که اعمال محدودیت پروتئین و گرسنگی رشد و سلامت میگوی پا سفید را مختل می کند و حداقل شش هفته از هشت هفته، میگوی پاسفید غربی باید با خوراک با P40 تغذیه شود.