رضا داوودی

زمینه:رشد جبرانی به عنوان یکی از راه کارهای بهینه سازی تغذیه در آبزی پروری، در سال های اخیر مورد توجه محققان قرار گرفته است. این تحقیق به بررسی رشد جبرانی در ماهی سی باس آسیایی (Lates calcarifer) در مرحله انگشت قد پرداخته است؛ مرحله ای حساس که مدیریت تغذیه در آن نقش مهمی در عملکرد نهایی پرورش دارد. هدف: با توجه به افزایش تقاضای جهانی برای پروتئین حیوانی و هزینه بر بودن خوراک در صنعت پرورش ماهی، هدف این پژوهش بررسی تأثیر دوره های گرسنگی کوتاه مدت و تغذیه مجدد بر رشد، ایمنی و پاسخ های آنتی اکسیدانی ماهی سی باس آسیایی به منظور دستیابی به حداکثر بهره وری از خوراک است. روش‏ شناسی:در این پژوهش، ماهیان انگشت قد سی باس تحت تیمارهای مختلف گرسنگی و تغذیه مجدد قرار گرفتند. پس از اعمال تیمارها، از بافت کبد نمونه برداری شد و بیان ژن های مرتبط با رشد (IGF-1)، ایمنی IL-8) ، (IL-10، لیزوزیمو آنتی اکسیدانی(SOD)بااستفاده از روشRT-qPCR اندازه گیری شد. طراحی آزمایش به صورت کاملاً تصادفی و با سه تکرار انجام گرفت. یافته ها:نتایج نشان داد که تیمارهای گرسنگی و به دنبال آن تغذیه مجدد، موجب افزایش بیان ژنIGF-1 وژن های ایمنی و آنتی اکسیدانی که در زمان گرسنگی به صورت معنی داری کاهش پیدا کرده بود، به سطح گروه کنترل (به ویژه از روز 20 غذادهی مجدد)گردیده است و در نتیجه رشد جبرانی، بهبود کارایی رشدو کاهش هزینه های تغذیه ای حاصل شد. نتیجه گیری:بر اساس یافته های این پژوهش، استفاده از دوره های گرسنگی کنترل شده در کنار تغذیه مجدد، بدون تاثیر منفی بر پاسخ های ایمنی و آنتی اکسیدانی می تواند راهکاری مؤثر جهت بهبود عملکرد رشد، و کاهش هزینه های تولید در پرورش ماهی سی باس آسیایی باشد. این نتایج می توانند در مدیریت تغذیه ای مزارع پرورش ماهی به کار گرفته شوند.