|
Abstract
|
مقدمه: بخش اورژانس با مسائل گوناگوني مانند كمبود تخت، ناتواني بيماران در دسترسي منظم به مراقبت سرپايي، و شلوغي و ازدحام روبرو است، كه در نتيجه افزايش زمان انتظار بيماران، افزايش مدت اقامت بيماران براي دريافت خدمت و كيفيت پايين خدمات را در پي دارد. هدف اصلي اين پژوهش بهبود فرايندهاي جريان بيمار در بخش اورژانس است.
روش كار: اين پژوهش از ديدگاه شيوه، توصيفي و از ديدگاه هدف، يك پژوهش كاربردي است. جامعه آماري پژوهش كليه افراد مراجعه كننده به بخش اورژانس بيمارستان مورد بررسي بودند كه به صورت نامحدود در نظر گرفته شدند. براي مدل سازي فرآيندهاي جريان بيمار، از شبكه هاي پتري رنگين، و براي شبيهسازي و بررسي سناريوهاي بهبود، از ابزار CPN Tools استفاده شد. داده هاي ورودي مدل شبيه سازي از طريق زمان سنجي در طول زمان جمع آوري داده ها به دست آمده اند. زمانهاي انتظار بيماران، طول مدت اقامت و ميزان استفاده از منابع به عنوان معيارهاي عملكردي تعريف شده است. براي بهبود در فرايندها چهار سناريوي بهبود دهنده (B,C,D,E) تعريف و اثر اين سناريوها بر معيارهاي عملكردي بررسي شد.
يافته ها: خروجي شبيه سازي نشان داد كه سناريو B، مدت زمان انتظار براي پزشك متخصص را 45 درصد كاهش مي دهد و سناريوهاي ديگر اثر مثبتي بر كاهش زمانهاي انتظار نداشته اند. سناريو E بيشترين كاهش در طول مدت اقامت بيماران سطوح مختلف ESI داشته است. دو سناريو E و D بهبودهاي بيشتري در استفاده از منابع داشته اند.
نتيجه گيري: در انتخاب سناريوي برتر به مأموريت و رسالت اصلي بخش اورژانس، يعني نجات جان بيماران بد حال توجه مي شود. از اينرو سناريويي كه اين مهم را برآورده كند، حتي اگر هزينه ي زيادتري نيز داشته باشد، نسبت به ديگر سناريوها برتري دارد. با توجه به بهبودهاي ناشي از سناريو E، اين سناريو علي رغم هزينه بيشتر، به علت اهميت آن، نسبت به D ترجيح داده مي شود. سناريو D نيز با توجه به هزينه كمتر نسبت به دو سناريوي ديگر به عنوان سناريوي دوم بهبود تعيين مي شود.
|