|
Title
|
بررسي تطبيقي ساختار كنايه در زبان فارسي و عربي
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
Not Record
|
|
Abstract
|
زبان و ادبيات فارسي و عربي از ديرباز ارتباطي تنگاتنگ با يكديگر داشته و از همديگر تأثير و تأثر فراواني پذيرفته اند، و علاوه بر واژه هاي مشترك، در ساختار صرفي و نحوي و علوم بلاغي نيز اثرگذاري هاي بسياري در آن ها وجود دارد. از جمله اين تأثير و تأثرات مي توان از مبحث كنايه نام برد كه يكي از بحث هاي اساسي علم بيان و حساس ترين مسائل زبان است و در دو زبان تعريف هاي مشابهي از آن ديده مي شود. كنايه در هر دو زبان به بخش هايي همچون: كنايه از صفت، كنايه از موصوف، كنايه از فعل يا مصدر و كنايه از نسبت تقسيم مي شود.
كنايه در دو ادب (فارسي و عربي) به يك معناست و تفاوت هاي آن بسيار كم و گاه جزئي نيز به نظر مي رسد كه در مختصرترين شكل مي توان آن را بر اساس تفاوت در معنايي دانست كه به آن اشاره مي كند، با اين حال بايد توجه داشت كه در زبان عربي عدم وجود قرينه كنايه را از مجاز متمايز مي سازد، ولي در زبان فارسي اين مبحث دقيقاً در برابر استعاره ي مركب قرار مي گيرد.
|
|
Researchers
|
Ali Khezri (First researcher) , Rasoul Balavi (Second researcher) ,
|