|
Abstract
|
زير گونه ميگوي ببري سبز يكي از با ارزش ترين گونه هاي جنس Penaeus است، كه به دليل افزايش آلودگي ها و بهره برداري و صيد بي رويه و از طرف ديگر فقدان برنامه هاي مديريتي شيلاتي مثل شناسايي و تفكيك ذخاير ژنتيكي، ذخاير آن در حال كاهش مي باشد. به منظور ارزيابي جمعيت هاي اين گونه و حفظ ذخاير ارزشمند ژنتيكي آن،ساختار ژنتيكيP.semisulcatus persicus در آب هاي ساحلي بوشهر و بندرعباس با استفاده از نشانگر ملكولي AFLP مورد بررسي قرار گرفت. در اين مطالعه از 20نمونه و7 جفت تركيب پرايمر (E-AAG/M-CTA, E-ACT/ M-CAA, E-ACT/ M-CTA, E-AAG/M-CTG, E-ACT/MCAT, E- AAG/ M- CAC and E-AAG/ M- CAG )ا ستفاده گرديد. در اين بررسي حدود 310 باند قابل امتياز دهي كه شامل 81باند پلي مورف بود. درصد لوكس هاي پلي مورفيسم در نمونه هاي ايستگاه بندرعباس (56/79)، نسبت به نمونه هاي بوشهر 69/14درصد كمتر بود. ميزان تنوع ژنتيكي بر اساس ضريبNei و شاخص شانون به ترتيب براي نمونه هاي بوشهر (1/4710) و (3901/0) و براي نمونه هاي بندرعباس(3794/1) و(3120/0) محاسبه شد. نتايج آناليز AMOVA بيانگر اختلاف بين جمعيتي به ميزان 8درصد و اختلاف درون جمعيتي به ميزان 92 درصد بود. با توجه به ميزان GST بين جمعيتي (1094/0) و وجود جريان ژني پايين بين دو جمعيت حدود (0723/4) مي توان جمع بندي نمود كه احتمالاً دو جمعيت جدا از زير گونه ميگو ببري سبز در خليج فارس در مناطق بندرعباس، بوشهر وجود دارد.
|