|
چکیده
|
زیر گونه میگوی ببری سبز یکی از با ارزش ترین گونه های جنس Penaeus است، که به دلیل افزایش آلودگی ها و بهره برداری و صید بی رویه و از طرف دیگر فقدان برنامه های مدیریتی شیلاتی مثل شناسایی و تفکیک ذخایر ژنتیکی، ذخایر آن در حال کاهش می باشد. به منظور ارزیابی جمعیت های این گونه و حفظ ذخایر ارزشمند ژنتیکی آن،ساختار ژنتیکیP.semisulcatus persicus در آب های ساحلی بوشهر و بندرعباس با استفاده از نشانگر ملکولی AFLP مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه از 20نمونه و7 جفت ترکیب پرایمر (E-AAG/M-CTA, E-ACT/ M-CAA, E-ACT/ M-CTA, E-AAG/M-CTG, E-ACT/MCAT, E- AAG/ M- CAC and E-AAG/ M- CAG )ا ستفاده گردید. در این بررسی حدود 310 باند قابل امتیاز دهی که شامل 81باند پلی مورف بود. درصد لوکس های پلی مورفیسم در نمونه های ایستگاه بندرعباس (56/79)، نسبت به نمونه های بوشهر 69/14درصد کمتر بود. میزان تنوع ژنتیکی بر اساس ضریبNei و شاخص شانون به ترتیب برای نمونه های بوشهر (1/4710) و (3901/0) و برای نمونه های بندرعباس(3794/1) و(3120/0) محاسبه شد. نتایج آنالیز AMOVA بیانگر اختلاف بین جمعیتی به میزان 8درصد و اختلاف درون جمعیتی به میزان 92 درصد بود. با توجه به میزان GST بین جمعیتی (1094/0) و وجود جریان ژنی پایین بین دو جمعیت حدود (0723/4) می توان جمع بندی نمود که احتمالاً دو جمعیت جدا از زیر گونه میگو ببری سبز در خلیج فارس در مناطق بندرعباس، بوشهر وجود دارد.
|