سید موسی گلستانه

تعلل ورزی تأخیر غیر ضروری در انجام دادن کاری است که شخص در نهایت قصد تکمیل و به انجام رساندن آن را دارد. تعلل ورزی تحصیلی که یکی از متداول ترین انواع تعلل ورزی و از مشکلات رایج در میان دانش آموزان است، بر عملکرد تحصیلی آنان تاثیر منفی دارد. بنابراین هدف پژوهش حاضر طراحی مدل تعلل ورزی تحصیلی براساس کمال گرایی، روان رنجورخویی و وظیفه شناسی با تعدیل کنندگی خودکارآمدی و میانجی گری ترس از شکست و اهداف پیشرفت بود. 400 نفر از دانش آموزان متوسطه دختر و پسر شهرستان خرم بید به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شده و در این پژوهش شرکت کردند و به پرسشنامه کمال گرایی فراست (1990)، فرم کوتاه پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت نئو کاستا و مک کری (1992)، پرسشنامه تعلل ورزی تحصیلی سلومون و راث بلوم (1984)، پرسشنامه ترس از شکست کانروی (2010)، پرسنامه اهداف پیشرفت کریستوفر واز (2006) و پرسشنامه خودکارآمدی موریس (2002) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد بین کمال گرایی با متغیر های ترس از شکست و اهداف پیشرفت و بین ترس از شکست و اهداف پیشرفت با تعلل ورزی تحصیلی رابطه مستقیم معنی داری وجود دارد. اما رابطه بین روان رنجورخویی و وظیفه شناسی با ترس از شکست و اهداف پیشرفت معنی دار نبود. همچنین بررسی اثرات غیر مستقیم نشان داد که بین کمال گرایی، روان رنجورخویی و وظیفه شناسی با تعلل ورزی تحصیلی با میانجی گری ترس از شکست و اهداف پیشرفت رابطه معنی داری وجود دارد. در مجموع با توجه به یافته های پژوهش می توان چنین استنباط کرد که برای کاهش تعلل ورزی تحصیلی در دانش آموزان باید به ویژگی های شخصیتی و انگیزشی آنها توجه نمود.