فریده السادات حسینی

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر عاطفه مثبت و منفی و هیجان پیشرفت در دانشجویان بود. روش تحقیق حاضر، آزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانشجویان سال اول کارشناسی دانشگاه خلیج فارس در سال تحصیلی -99 98 بود. ابتدا 400 نفر به روش نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای از بین دانشکدههای مختلف انتخاب، سپس پرسشنامههای عاطفه مثبت و منفی و هیجان پیشرفت میان آزمودنیها توزیع شد، 120 نفر از میان آنها انتخاب، که از این تعداد 30 نفر داوطلب، به صورت تصادفی در دو گروه گواه ( 15 نفر) و آزمایش ( 15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش هشت جلسه مداخلۀ آموزش تنظیم هیجان گروس ( 2007) دریافت کردند. همۀ اعضای دو گروه آزمایش و کنترل پرسشنامۀ عاطفه مثبت و منفی واتسون و همکاران ( 1998)، تنظیم هیجان گارنفسکی ( 2001) و پرسشنامۀ هیجان پیشرفت ریاضی پکرون و همکاران ( 2005) را اجرا کردند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش استنباطی (کواریانس) استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش تنظیم هیجان در تنظیم هیجان تاثیر معناداری دارد. همچنین بر عاطفه مثبت و منفی و هیجان پیشرفت اثربخش بود. نتایج این تحقیق نشان داد که آموزش تنظیم هیجان از طریق آموزش راهبردهای سازگارانه، نقش مهمی در عاطفه مثبت و منفی و هیجان پیشرفت دانشجویان دارد.