محسن محرابی

در این مقاله، یک ساختار نانو میله دی الکتریک دوره ای که اطراف آن با گرافن و فسفرن جفتشده پوشانده شده پیشنهاد شده و به بررسی پلاسمون های سطحی گرافن و فسفرن در نانومیله با روش المان محدود پرداخته شده است. تحریک پلاسمون های سطحی موضعی به طور چشم گیری می تواند برهمکنش بین نور و فسفرن را تقویت کند. با ایجاد تغییر در طول نانومیله مشاهده شد که در طول نانومیله 120 نانومتر هر دو قله تشدید به طور بحرانی جفت میشوند و مقدار جذب کل ساختار در طول موج 9.75 میکرومتر 93% می شود و یک ساختار با جذب بالا حاصل شده است. سپس در بررسی تغییرات زاویه نور فرودی در زاویه 50 درجه مقدار جذب ساختار به حدود 100 درصد بر اثر جفت شدن گرافن و فسفرن رسیده است.