سید موسی گلستانه

تعلل ورزی، با توجه به پیچیدگی و مؤلفه های شناختی، عاطفی و رفتاری آن، تظاهرات گوناگونی دارد که متداول ترین شکل آن به صورت، تعلل ورزی تحصیلی است. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مدیریت تعلل بر افزایش خودکارآمدی و راهبردهای یادگیری و کاهش اجتناب از شکست و تعلل ورزی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر مشغول به تحصیل در سال 92-93 دانشگاه خلیج فارس بوشهر بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی تعداد 30 نفر دانشجوی دختر به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. ابزارهای این تحقیق شامل پرسشنامه تعلل بروس و تاکمن، پرسشنامه راهبردهای انگیزشی- شناختی زوشو و بارنت و پرسشنامه انگیزش مارتین بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری و کوورایانس یک راهه استفاده شد. نتایج تحلیل کوراریانس چند متغیری نشان دادند که آموزش مدیریت تعلل باعث افزایش معنی داری در انتظار موفقیت، ارزش تکلیف، سازماندهی، مرور، خودتنظیمی فراشناختی، و خودکارآمدی و کاهش معنی داری در تعلل ورزی و اجتناب از شکست می شود. بیشترین میزان تفاوت بین دو گروه آزمایش و گواه در متغیرهای تعلل ورزی، خودکارآمدی و فراشناخت بود. جهت بررسی ماندگاری مداخله تحقیق، نتایج نشان داد که اثرات آزمایش در پیگیری نیز حفظ شد. بنابراین، آموزش مدیریت تعلل موجب کنترل فکر و بهبود راهبردهای شناختی و فراشناختی می گردد.