سید موسی گلستانه

مقدمه: چشمانداز زمان چگونگی ادراک یا ارزیابی شخص از گذشته، حال و آینده را مشخص میکند. چشمانداز زمان، ساختار شناختی ناهشیاری دارد که فرد در هنگام تصمیمگیری درباره اعمال و اهداف کوتاه مدت یا بلندمدت به کار میبرد. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطهای جهتگیری هدف در رابطه بین چشم انداز زمان، پیشرفت تحصیلی و تعلل تحصیلی دانشجویان بود. روش: به این منظور 424 نفر ( 223 زن، 201 مرد) از دانشجویان دانشکدههای مختلف (ادبیات، مهندسی، علوم پایه) دانشگاه خلیج فارس بوشهر به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند و به مقیاس چشمانداز زمان زیمباردو 3× مقیاس جهتگیری هدف 2 ، (TFTPS) فرم 56 سؤالی)، مقیاس آینده متعالی ،ZTPI) پاسخ دادند. جهت (TPS) 3) و پرسشنامه تعلل ورزی تحصیلی × 2 AGQ-S) تجزیه وتحلیل دادهها از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه مستقیم بین چشمانداز زمان و جهتگیری هدف معنی داری بود؛ و رابطهی بین چشمانداز زمان و تعلل تحصیلی معنادار بود. رابطهی غیرمستقیم جهتگیری هدف و تعلل تحصیلی با پیشرفت تحصیلی معنادار بود. همچنین رابطهی غیرمستقیم چشم انداز زمان از طریق جهتگیری هدف با پیشرفت تحصیلی معنادار بود. به علاوه رابطهی غیرمستقیم چشمانداز زمان از طریق تعلل تحصیلی با پیشرفت تحصیلی معنادار بود. نتایج مدل معادلات ساختاری حکایت از برازندگی مدل مفروض تحقیق داشت. نتیجه گیری: با توجه به یافتهها میتوان گفت که جهتگیری هدف نقش واسطهای مهمی در رابطهی بین چشمانداز زمان، پیشرفت تحصیلی و تعلل تحصیلی ایفا میکند. بر این اساس با در نظر گرفتن نقش چشمانداز زمان، افزایش آگاهی نسبت جهتگیری هدف و تعلل تحصیلی میتوان پیشرفت تحصیلی دانشجویان را بهبود بخشید.