سید موسی گلستانه

زمینه: : کودکان و نوجوانان سنین دوره ابتدایی یک دوره انتقالی حیاتیرا سپری می کنند که در آن یک فرد دچار تغییرات قابل توجهی از جنبه های رشد رفتاری، عاطفی و شناختی می گردند. علاوه بر تغییرات معمولی رشد، کودکان ابتدایی اغلب با استرس های متعددی مواجه هستند. در حوزه های زندگی این کودکان ممکن است استرس مربوط به مدرسه، اجتماعی بودن و مشارکت ، تنظیمات هیجان ها، تاب آوری، خانواده و زندگی خانوادگی، عدم اطمینان از آینده، مهارت های حافظه فعال و سایر متغیرها مانند امور مالی و مشاغل و غیره راتجربه کنند که توجه به این متغیرها اثرات قابل توجهی در پیشرفت دانش آموزان دارد. روششناسی: این پژوهش نیمه آزمایشی دربرگیرنده یک پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش ویک گروه کنترل است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی بودند که در سال تحصیلی 2042-2041درمدارس شهر لنده به تحصیل مشغول بودند. نمونه دربرگیرنده دو گروه )گروه کنترل 04 نفر و گروه آزمایشی 04 نفر(بود.داده ها بوسیله آزمون حافظه فعال برای کودکان (حاف بک( ) 1446(، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدن )1424( و پرسشنامه مشارکت ریو )1420(، مقیاس ذهن آگاهی در کودکان و نوجوان ) CAMM )و مقیاس تاب آوری کودک و نوجوان12- انگار و لیبنبرگ )1442( گردآوری شد. دانش آموزان هر دو گروه آزمایشی طی جلساتی به مدت 6 جلسه 12 دقیقه ای تحت تأثیر متغیر مستقل ) برنامه آموزش تاب آوری مبتنی بر ذهن آگاهی ( قرارگرفتند وگروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند، سپس مجدداً برای ارزیابی اثر آموزش ها ، آزمون ها برای هردوگروه اجرا گردید.داده ها های پرسشنامه های پژوهش با نرم افزار SPSS و روش آماری تحلیل کوواریانس یکراهه )آنکوا(و چندراهه)مانکوا( ، مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. یافتهها: نتایج نشان داد که به طور معناداری آموزش تاب آوری مبتنی بر ذهن آگاهی بر حافظه فعال، تاب آوری، مشارکت و ذهن آگاهی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر لنده اثربخش بوده است. اما این رویکرد بر خودتنظیمی هیجانی اثربخش نبوده است. نتیجهگیری: آموزش تاب آوری مبتنی بر ذهن آگاهی را می توان به عنوان مداخله ای مؤثر در افزایش و بهبود سطح حافظه فعال، مشارکت، تاب آوری و ذهن آگاهی کودکان و نوجوانان به منظور افزایش عملکرد و تضمین مؤفقیت های تحصیلی و زندگی درنظر گرفت