|
چکیده
|
حافظ ابراهیم (1871-1904م) معروف به شاعر نیل از شاعران بلندآوازه ی مصری و از پیشگامان نهضت ادبی به شمار می آید که اشعار بسیاری از خود به جا گذاشته است. اشعار این شاعر بزرگ از ویژگی های بسیاری برخوردار است. یکی از ویژگی های چشمگیر شعرهای این شاعر، بینامتنیت آن شعرها با قرآن کریم است. در جای جای دیوان وی اشارات فراوان قرآنی به چشم می خورد که نشان از انس بسیارِ وی با این وحی نامه ی الهی دارد. با خواندن و بررسی اشعار حافظ ابراهیم این گونه به نظر می آید که حضور قرآن در شعرهای وی به دو گونه جلوه گر شده است: یکی بهره جستن از آیات قرآنی به اشکال گوناگون و دو دیگر کار بستِ فراوان شخصیت های قرآنی خاصه انبیای الهی. حافظ ابراهیم برای غنا بخشیدن به اشعار خود به وفور از آیات و شخصیت های قرآنی، گاه آشکارا و گاه به شکل متن پنهان و متناسب با فضای عاطفی و معنایی در هر قصیده بهره یاب شده است
|