|
چکیده
|
هدف اصلی پژوهش مقایسه چهار عامل از آزمون 16 عاملی کتل و متغیر هیجانخواهی در میان
دو گروه از رانندگان تصادفکرده و تصادفنکرده بود. روش: روش مطالعه پس رویدادی از نوع علّی -
مقایسهای و جامعه آماری شامل 400 نفر از رانندگان درگیر در تصادفهای رانندگی بود که در شش
ماهه دوم سال 1388 به چهار مرکز راهنمایی و رانندگی در سطح شهر اردبیل ارجاع داده شده بودند .
30 نفر از آنها بهعنوان گروه قابلمطالعه به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند و 30 نفر
دیگر نیز از رانندگان تصادفنکرده با آنها همتاسازی شدند . برای جمع آوری اطلاعات از آزمون 16
عاملی شخصیتی کتل ( 1964 ) و آزمون هیجانخواهی آرنت ( 1993 ) استفاده شد . یافته ها : نتایج
تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد تفاوت میانگین نمرههای رانندگان درگیر و غیردرگیر در تصادف -
های رانندگی در عامل ادواریخویی متهورانه، بیاعتمادی اضطرابآمیز، عدم کنترل بر اراده و تنش
عصبی معنادار است. همچنین در متغیر هیجانخواهی تفاوت معناداری در دو گروه مشاهده شد .
نتیجهگیری: از آنجا که ویژگیهای شخصیتی و سطوح هیجانخواهی در بروز تصادفهای رانندگی
نقش دارد، لذا بررسی کامل ویژگیهای شخصیتی و هیجان خواهی رانندگان تص ادفکرده در حجم
گسترده ضروری بهنظر میرسد.
|