|
عنوان
|
تجمع فلزات سنگین جیوه و روی در بافت آبشش و ارتباط آنها با برخی از
شاخصهای بیوشیمیایی خون ماهی سیباس آسیایی (Lates calcarifer)
|
|
نوع پژوهش
|
مقالات در نشریات
|
|
کلیدواژه‌ها
|
سیباس آسیایی، هیستوپاتولوژی، شاخ صهای بیوشیمیایی، جیوه، روی
|
|
چکیده
|
این تحقیق با هدف اندازهگیری و بررسی ارتباط بین فلزات سنگین )جیوه و روی( با برخی شاخصهای بیوشیمیایی خونی و بافت
آبشش ماهی سیباس پرورش یافته در قفس در پاییز 1401 واقع در بندر کنگان انجام گرفته است. نمونهها پس از تثبیت با الکل، به
آزمایشگاه منتقل شدند. شاخصهای زیس تسنجی ماهیان شامل وزن ) گرم( بهوسیله ترازو و طول کل ) سانتیمتر( بهوسیله تخته
زیس تسنجی اندازهگیری شدند. سپس از آبشش هر ماهی نمونه تهیه و بهوسیله دستگاه اسپکتروفتومتر ی جذب اتمی شعله، میزان غلظت هر فلز ب هدست آمد. برای ارزیابی تجزی هوتحلیل ب افتی، نمونه بافت آبشش جداسازی و بهوسیله دستگاه پاساژ بافت تهیه شده و به روش هموتوکسین ائوزین رنگآمیزی شدند. سنجش شاخصهای بیوشیمیایی خون نیز براساس دستورالعمل کیت تجاری انجام گردید. نتایج این پژوهش نشان داد ، میانگین فلز جیوه و روی بهترتیب 1 / 0 و 5 / 7 میکروگرم بر گرم در خون ماهیها بود. میانگین غلظت کورتیزول، گلوکز، آلبومین، پروتئی نکل، کلسترول و تری گلیسرید بهترتیب 5 / 50 ن انوگرم برمیل یلیتر، 33 / 154 میلی گرم بر دسیلیتر، 19 / 1 گرم بردسیلیتر ، 36 / 3 گرم بر دسیلیتر ، 194 میلیگرم بر دسیلیتر و 244 میلی گرم بردسیلیتر بهدست آمد. در
بررسی نمونه بافت آبشش ماهی سیباس آسیایی عوارضی مانند پرخونی، خونریزی، هیپرپلازی، نکروز سلولی و تخریب لایه اپیتلیوم
رشتههای اولیه و ثانویه آبشش، مشاهده گردید. غلظت فلزات سنگین جیوه و روی در بافت آبشش ماهی سیباس مورد مطالعه،
پایی نتر از حداستاندارد تعیین شده از سوی FAO و WHO بود.
|
|
پژوهشگران
|
سیامک یوسفی سیاهکلرودی (نفر اول)، وحید مرشدی (نفر دوم)، پرستو محبی درخش (نفر سوم)، مهیار یوسفی سیاهکلرودی (نفر چهارم)، محمد شمری اصیل قاسم (نفر پنجم)
|