|
چکیده
|
خرابی پیش رونده معمولاً به گسترش یک آسیب موضعی اولیه در درون سازه که همانند یک واکنش شیمیایی زنجیره ای منجر به فروپاشی جزئی و یا کلی سازه می شود، اطلاق می گردد. به منظور جلوگیری یا کاهش خرابی پیش رونده، راهبردهای متنوعی برای طراحی در برابر گسیختگی پیش رونده در اسناد دولتی آمریکا مانند UFC و GSAارائه شده است. در این تحقیق با استفاده از تحلیل غیرخطی پوش عمودی بر روی ساختمان های بتنی با سیستم دال حبابی، به بررسی عملکرد سازه پس از حذف ستون در موقعیت های متفاوت و تأثیر آن در پتانسیل ایجاد خرابی های پیش رونده پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با افزایش تعداد طبقه عملکرد سازه های دارای دال حبابدار در برابر خرابی پیش رونده ضعیف تر شده و بهترین عملکرد را سازه های میان مرتبه از خود نشان می دهند. همچنین با افزایش نسبت طول دهانه به ارتفاع طبقه، مقاومت ساختمان ها در برابر خرابی پیش رونده کاهش می یابد. بیشترین خرابی بوجود آمده در دال حبابی برابر 25 درصد مساحت کف و در سناریوی حذف ستون میانی می باشد که در محدوده مجاز بوده و منجر به خرابی پیش رونده نشده است. همچنین نتایج نشان می دهد در دهانه های بزرگ دال حبابی عملکرد خوبی داشته در برابر خرابی پیش رونده داشته و مسیر جایگزین لازم را برای اضافه بار ایجاد شده فراهم می کند.
|