مشخصات پژوهش

عنوان	ساختار ژنتیک جمعیت و تنوع ژنتیکی ماهی سوکلا (Rachycentron canadum) در خلیج فارس و دریای عمان با روش AFLP
نوع پژوهش	مقالات در نشریات
کلیدواژه‌ها	تنوع ژنتیکی ساختار جمعیت ماهی سوکلا خلیج فارس Rachycentron canadu
چکیده	چکیده ساختار جمعیتی و تنوع ژنتیکی جمعیت های ماهی سوکلای معمولی در خلیج فارس و دریای عمان با استفاده از نشانگرهای مولکولی AFLP مطالعه شد. از دو منطقه در خلیج فارس (بوشهر و هندیجان) و دو منطقه در دریای عمان (جاسک و چابهار) تعداد 70 نمونه جمع آوری شد. درمجموع 557 باند قابل امتیازدهی با استفاده از 10 ترکیب آغازگرهای دو آنزیم EcoRI/MseI به دست آمد که 243 عدد از آنها چندشکلی نشان داد. در هر جفت آغازگر، به­طور متوسط 6/43 درصد از جایگاهها چندشکلی را نشان دادند. میزان تنوع ژنتیکی 29/0 بود و بیشترین و کمترین تنوع ژنتیکی به ترتیب به جمعیت چابهار (37/0) و جمعیت بوشهر (27/0) تعلق داشت. آنالیز واریانس مولکولی، اختلاف بین جمعیت ها را نشان داد. شاخص Fst، بین 024/0 تا 02/0 محاسبه شد که نشان دهندۀ اختلاف ناچیز بین جمعیت های درون خلیج فارس است. اختلاف بین جمعیت خلیج فارس و دریای عمان در حد متوسطی بود. فاصلۀ ژنتیکی و رابطۀ فیلوژنتیکی، الگوی واضحی از جدایی جمعیت های خلیج فارس و دریای عمان نشان داد. میزان مهاجرت بین جمعیت ها در حد کمی محاسبه شد. به طور کلی، نتایج فاصلۀ ژنتیکی، شاخص Fst و نمودار حاصل از آنالیز PCA نشان می دهد جمعیت های درون خلیج فارس از یکدیگر جدا نیست و نمونه های خلیج فارس از جمعیت جاسک و چابهار جدا است.
پژوهشگران	احمد قاسمی (نفر اول)، فاطمه پورجم (نفر دوم)