مشخصات پژوهش

عنوان	هنرآفرینی شغلی، رضایت و فرسودگی شغلی کارکنان شرکت های تولیدکننده لاستیک در ایران
نوع پژوهش	مقالات در نشریات
کلیدواژه‌ها	هنرآفرینی شغلی، هنرآفرینی شغلی فردی، هنرآفرینی شغلی جمعی، فرسودگی شغلی، رضایت شغلی
چکیده	هنرآفرینی شغلی، رفتاری خودجوش و فعال در وجود شاغلان است که با دستکاری حوزه های وظیفه ای و ارتباطی شغل موجب چالش و جذابیت بیشتر شغل می شود. انتظار می رود که چنین رفتاری تأثیر مستقیم بر رضایت شغلی داشته باشد، که پژوهش حاضر با هدف بررسی این ارتباط و نقش میانجی فرسودگی شغلی کارکنان، به صورت کاربردی و پیمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش، کارکنان شرکت های تولیدکننده لاستیک در ایران بود. با توجه به جدول کوکران تعداد 400 پرسش نامه مورد تحلیل قرار گرفت. به-منظور سنجش هنرآفرینی شغلی از پرسش نامه 12 گویه ای لانا و همکاران (2009)؛ رضایت شغلی از پرسش نامه 5 گویه ای جوهلکی و دوهان (2000) و برای سنجش فرسودگی شغلی از پرسش نامه 22 گویه ای مسلش و همکاران (1986) استفاده شد. روایی پرسش نامه از نظر صوری، محتوایی و سازه مورد بررسی قرار گرفته و پایایی آن نیز با اجرای آزمایشی و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، برابر با 7/95 درصد به دست آمد. نتایج نشان داد که هنرآفرینی شغلی تأثیر مثبت و معناداری بر رضایت شغلی و تأثیر منفی و معنادار بر فرسودگی شغلی دارد. همچنین، فرسودگی شغلی نقش میانجی گری منفی و معناداری بین رابطه هنرآفرینی شغلی و رضایت شغلی دارد. با عنایت به نتایج پژوهش به شرکت ها پیشنهاد می شود که طراحی مجدد مشاغل خود را به منظور آزادی عمل بیشتر به کارکنان عملیاتی و خدماتی در دستور کار قرار داده و از این طریق رضایت شغلی را برای کارکنان به ارمغان آورند.
پژوهشگران	ابراهیم رجب پور (نفر اول)، مهدی هاشمی (نفر دوم)، محمد مرادی (نفر سوم)، محمدرضا فتحی (نفر چهارم)