مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی مؤلفه های انعطاف پذیری در معماری و نقش آن در طراحی فضاهای درمانی
نوع پژوهش	مقالات در همایش ها
کلیدواژه‌ها	architecture,Therapeutic buildings,Flexibility,Adaptability, compatibility
چکیده	طراحی مراکز درمانی نسبت به سایر اماکن از اهمیت دوچندانی برخوردار است. با توجه به پیشرفت سریع تکنولوژی و خدمات پزشکی و هم زمان با آن گسترش تنوع احتیاجات یک مرکز درمانی لازم است طراح کاملاً آینده نگر و در جریان تحولات پزشکی قرار داشته باشد تا بتواند احتیاجات خدمات پزشکی را در هر زمان بررسی نموده و سپس به طراحی آن بپردازد. از دیدگاه اکثریت مردم، محیط های درمانی امروزی، فضاهایی بی روح، خسته کننده و گاهاً وحشت آور بوده، نیازمند دگرگونی و تحولی اساسی می باشند. به طورکلی فرآیند بسترى شدن در طول دوره بیمارى استرس زا بوده و از تجارب نامطلوب براى بسیارى از افراد محسوب می گردد. به همین علت یکی از دغدغه های اصلی در محیط های درمانی طراحی فضاها به نحوی است که بیمار در آن احساس راحتی و آرامش کند. با پیشرفت تکنولوژی و فن هرروز تقاضای بیمار تغییر می کند. پس فضای درمانی باید بتواند امکان این انعطاف پذیری را فراهم آورده و جوابگوی پایداری در طول زمان باشد. توجه به این مسئله که آیا می توان با اعمال فضاهای منعطف در بنا به راهکار مناسبی در طراحی با توجه به نیاز و تغییرات در طی زمان دست پیدا کرد، امری مهم است. شناخت راهبردهای انعطاف پذیری و بررسی امکان استفاده ی آن ها در طراحی مراکز درمانی از اهداف این پژوهش است.
پژوهشگران	هژبر دباغ (نفر اول)، نگار دهقان (نفر دوم)