مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی آیرونی در آثار اکبر صحرایی و داوود امیریان
نوع پژوهش	پایان‌نامه
کلیدواژه‌ها	ماتلاSatire is one of the most important literary genres produced by different methods and irony is one of the most techniques in satire. In this study, irony has been investigated in postwar works. Akbar Sahraei and Davood Amirian are two prominent satirists in postwar literature which have appropriately used irony. This study is analytical-comparative and the data have been collected using library and the Internet. Articles and studies conducted in postwar literature are the tools used to take the notes of the sources and mentioned works. The aim of this study is to recognize and investigate the satire in some holy war stories, adjust irony criteria to studied works and determine the limits and dimension of these two writers’ success according to theoretical framework of irony. General forms, irony meanings and its different kinds are mentioned in the first chapter, classifying irony to verbal and rhetorical and their roles are written in the second chapter, and frequency of these tw
چکیده	طنز یکی از گونه های مهم ادبی است که به روشهای مختلفی ایجاد می شود و آیرونی از مهمترین تکنیک های طنز است. در این تحقیق، آیرونی در آثار پساجنگ بررسی شده است. اکبر صحرایی و داود امیریان دو تن از طنزپردازان شاخص در ادبیات پساجنگ هستند که از تکنیک آیرونی به خوبی بهره برده اند. این پژوهش به روش تحلیلی- مقایسه ای و روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای - اسنادی و اینترنت است. ابزار گردآوری فیش برداری از آثار مذکور و نیز نت برداری از منابع، مقالات وکارهای تحقیقاتی که در زمینه ی ادبیات پسا جنگ صورت گرفته است. هدف این پژوهش شناخت و بررسی طنز در برخی از آثار داستانی دفاع مقدس، تطبیق معیارها و موازین آیرونی با آثار مورد مطالعه و همچنین تعیین حدود و ابعاد موفقیت دو نویسنده مورد مطالعه بر اساس مبنای نظری آیرونی است. در ادامه این پژوهش کلیات، معانی آیرونی و انواع آن در فصل نخست، تقسیم بندی آیرونی به دو دسته کلامی و بلاغی و نقش هر دو در فصل دوم، میزان استفاده از این دو نوع آیرونی در فصل نتیجه گیری اشاره شده است. در پایان اکبر صحرایی و داود امیریان به عنوان دو نویسنده طنزپرداز از مصادیق آیرونی کلامی و بلاغی به شیوه های گوناگون استفاده کرده اند. با بررسی انجام گرفته می توان نتایج را به دو تحلیل کمی و کیفی تقسیم کرد. در تحلیل کیفی آثار داود امیریان از زبان ساده تری نسبت به آثار اکبر صحرایی برخوردار است. در آیرونی کلامی «جابه جایی و مقایسه بین دو امر» و « بلاهت و تحامق» بیشترین استفاده و در آیرونی بلاغی «کنایه»، « تشبیه» و « تهکم و طعنه» بیشترین نقش را در آیرونی بلاغی دارند. داود امیریان از کنایه های کوچه و بازار بیشترین استفاده را کرده است. داود امیریان در بکارگیری ابهام از اکبر صحرایی پیشی گرفته است و با بهره گیری از صحنه های مبهم طنزآمیز خواننده را بیشتر با خود درگیر کرده و به تفکر وا می دارد. همچنین در استفاده از سایر آرایه های ادبی تفاوت چشمگیری وجود ندارد.
پژوهشگران	مونس عبدی زاده (دانشجو)، سیدناصر جابری (استاد راهنما)، منیژه پورنعمت رودسری (استاد مشاور)