مشخصات پژوهش

عنوان	واکاوی تقابل دوگانة خوشبینی و بدبینی در اشعار عبدالوهاب البیاتی و محمدرضا شفیعی کدکنی
نوع پژوهش	مقالات در نشریات
کلیدواژه‌ها	تقابل دوگانه عبدالوهاب البیاتی محمدرضا شفیعی کدکنی
چکیده	تقابل دوگانه هر چند مصادیقی به درازای تاریخ دارد، اما نخستین بار این اصطلاح را زبانشناسان ساختارگرا که در پی روشی منسجم و علمی جهت دستیابی به رابطة معنایی میان دو مفهوم متضاد بودند، مطرح ساختند. یکی از این دوگانه ها، خوشبینی و بدبینی است که میان آن دو رابطه ای متقابل برخاسته از قرینگی و تعامل ، برقرار است. این تقابل که نقش بارزی در زیبایی و انسجام متون ادبی دارد، در شعر البیاتی (1926- 1999م) و شفیعی کدکنی (1318ش) آشکار است. این پژوهش با طرح این پرسش که هر دو شاعر برای بیان خوشبینی و بدبینی از چه تقابلهایی بهره برده اند و چه شباهت ها و تفاوتهایی میان آنهاست، بر اساس روش توصیفی- تحلیلی، مصادیق مشابه تقابل دوگانة خوشبینی و بدبینی و دلالتهای آنها را در اشعار این دو بررسی می کند. این هنرْسازه در قالب کلماتی با بارِ مثبت و منفی چون جفت واژگان نور و تاریکی، آزادی و اسارت، بهار و زمستان و زایش و مرگ در شعر دو شاعر جلوه می یابد. زیربنای اصلی همة این جفت واژگان، دغدغه های اجتماعی و سیاسی ای است که موجب شده این دو در کنار واژگان و تعبیراتی که دلالت بر یأس و اندوه دارند، از واژگان و تعبیراتی استفاده کنند که دلالت بر امید و شادی دارند.
پژوهشگران	قاسمی فرد هدیه (نفر اول)، ناصر زارع (نفر دوم)