|
چکیده
|
شریف رضی (سید رضی) که نهج البلاغ? امیر المؤمنین علی (ع) را گردآوری نموده، از شعرای برجسته عرب در قرن چهارم هجری است؛ و همانند متنبی، بسیاری از حکمت های او پیرامون شکایت از روزگار، بی اعتنایی به آن و سوء ظن به مردم زمانه است امّا در پاره ای از آن ها مفاهیمی وجود دارد که حول محورهایی دیگر می گردد و گویی از سنخ دیگری است. این مقاله بر مبنای این فرضیه بنا نهاده شده که ارتباط رضی با نهج البلاغه سبب تأثیر پذیری وی از آن کتاب ارزشمند گردیده است. نگارنده برای بررسی فرضی? فوق، حکمت های وارده در دیوان رضی را با حکمت های وارد شده در نهج البلاغه مقایسه نموده و به این نتیجه رسیده است که گرچه محور حکمت ها و مواعظ امیر المؤمنین را با حکمت های وارده در شعر رضی نمی توان یکی دانست، اما مفاهیم تعدادی از حکمت های رضی با مفاهیم حکمت های علی (ع) مشترک است که این امر می تواند ناشی از تاثیر پذیری شاعر از مفاهیم وارده در نهج البلاغه باشد.
|