مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی امکان سنجی روش تزریق آب هوشمند (آب با شوری کم) در یکی از مخازن نفتی ایران
نوع پژوهش	پایان‌نامه
کلیدواژه‌ها	Enhanced Oil Recovery, Low Salinity Water Injection, Injected Brine Salinity, Wettability Alteration, Simulation
چکیده	افزایش نیازهای روزمره بشر به منابع هیدروکربوری جهت تأمین انرژی از یک طرف و کاهش ذخایر قابل تولید از طرف دیگر، تلاش جهت استفاده از روش‏های ازدیاد برداشت جهت افزایش منابع قابل تولید را امری اجتناب‏ناپذیر ساخته است. بنابراین پژوهش در زمینه روش‏های ازدیاد برداشت، نوع و نحوه تزریق سیال مناسب به منظور تولید بیشتر از مخازن نفتی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. تزریق آب با شوری کم یا تزریق آب هوشمند یکی از روش‏های نوین ازدیاد برداشت است که مبنای آن بهینه‏سازی و کنترل غلظت یون‏ها و تعیین میزان بهینه‏ی کاهش شوری آب تزریقی جهت افزایش میزان بازیابی نفت می‏باشد. از مزایای استفاده از آب رقیق نسبت به آب شور به عنوان یک سیال ازدیاد برداشت می‏توان به ضریب بازیابی بیشتر، نسبت برش آب کمتر، میان‏شکنی دیرتر، قابلیت استفاده در مخازن کربناته، تغییر ترشوندگی سنگ مخزن از نفت‏دوست به سمت آب‏دوست و کاهش میزان اشباع نفت باقیمانده اشاره کرد. در این پایان نامه، پس از معرفی روش تزریق آب با شوری کم، با استفاده از شبیه‏ساز اکلیپس-100 حالت‏ها و سناریوهای مختلف تزریق آب رقیق و آب شور شبیه‏سازی و با هم مقایسه می‏شوند. در دو مرحله، میزان تأثیر شوری آب تزریقی در حالت‏های ثانویه و ثالثیه، میزان و مدت زمان تزریق آب با شوری کم، ضخامت و شیب مخزن بصورت مجزا بر ضریب بازیابی بررسی می‏شود و همچنین با بهره‏گیری از روش طراحی آزمایش فاکتوریلی کامل، میزان تأثیر تلفیقی پارامترهای مختلف بر میزان ضریب بازیابی بررسی و تفسیر خواهد شد. نتایج شبیه‏سازی نشان می‏دهد تزریق آب رقیق، ضریب بازیابی بیشتری نسبت به آب شور دارد و در میان پارامترهای بررسی شده هم بصورت مجرا و هم بصورت تلفیقی، میزان شوری آب بیشترین تأثیر را دارد و پس از آن ضخامت و تخلخل مخزن از درجه اهمیت بالایی برخوردارند و وزن مخصوص نفت و شیب لایه کمترین تأثیر بر ضریب بازیابی را نشان می‏دهند.
پژوهشگران	محمد تقی رضایی (دانشجو)، شهریار عصفوری (استاد راهنما)، رضا آذین (استاد مشاور)